De ziekte van Alzheimer is een neurodegeneratieve ziekte die wordt beschouwd als een van de meest voorkomende vormen van dementie en die 5,4 miljoen van de totale bewoners van de planeet treft. Naar schatting is de helft van alle gevallen van dementie de ziekte van Alzheimer. Het treft vooral mensen ouder dan 65 jaar, vooral het vrouwelijk geslacht. Het eerste geval dat werd geanalyseerd, was in handen van Alois Alzheimer, verantwoordelijk voor het vinden van de neuropathologie van de ziekte, en Emil Kraepelin, wiens missie het was om de symptomen op te sporen en de ziekte als zodanig te omschrijven; het begon allemaal in 1901 en de patiënt van beide psychiaters was Auguste Deter.
De ziekte ontwikkelt zich langzaam, de eerste symptomen worden verward met stress en ouderdom van de patiënten. Sommige onderzoeken kunnen kleine cognitieve problemen aan het licht brengen, die zeer milde tekenen kunnen zijn dat de ziekte voortschrijdt. Het meest prominente symptoom is wellicht het obstakel dat u zich recentelijk geleerde feiten niet kunt herinneren en geen nieuwe informatie kunt verkrijgen. Er zijn echter enkele discussies over de vraag of dit echt het eerste stadium van de ziekte is of gewoon een onafhankelijke diagnose.
De aanvankelijke dementie (de eerste fase van de ziekte) wordt gekenmerkt door zeer uitgesproken geheugenverlies, waardoor de persoon gedesoriënteerd raakt of zich niet meer herinnert waar het is, waardoor hij geen relatie meer heeft met familie of vrienden. De woordenschat wordt verminderd en de spreekvaardigheid gaat verloren. Tijdens matige dementie kunnen patiënten bepaalde activiteiten uitvoeren, zoals naar de badkamer gaan, maar ze hebben een helper nodig om complexere taken uit te voeren, zoals het betalen van rekeningen; Ze kunnen ook tijdelijke uitbarstingen van woede laten zien. De laatste fase, geavanceerde dementie genaamd, onderscheidt zich door het feit dat de patiënt het vermogen heeft verloren om de eenvoudigste taken uit te voeren, vanwege de achteruitgang van de spieren, volledig afhankelijk worden van zijn assistent.
Voor de diagnose van de ziekte moet de arts een gesprek hebben met de patiënt om te analyseren of de patiënt de cognitieve kenmerken heeft die de ziekte van Alzheimer opmerkt; het minimental examen is een van de meest effectieve, en bestaat uit 30 vragen, gegroepeerd in drie secties; Daarin kunnen concentratie, geheugencapaciteit, oriëntatie en taalvermogen in algemene termen worden geëvalueerd.
Er zijn 4 soorten levensvatbare behandelingen, farmacologische, niet-farmacologische, psychosociale interventiebehandelingen die worden onderzocht, zoals vaccins, hersenpacemakers, echografie en stamcellen.
