Dit was een pre-Helleense beschaving die aanwezig was tijdens de late bronstijd. De ontdekking was te danken aan de verkenningen die werden uitgevoerd door de archeoloog Heinrich Schliemann, die opgravingen uitvoerde op een archeologische vindplaats op het schiereiland Mycene, de Peloponnesos. Deze beschaving stond ook bekend als Creto-Myceense.
Er zijn niet veel gegevens over deze beschaving, aangezien er slechts enkele archeologische overblijfselen zijn die een idee geven van hoe de Myceense cultuur eruit zag. Er werd een tablet gevonden, waaruit bij vertaling bleek dat de Myceners eigenlijk Grieken waren. Het is echter nog steeds niet bekend of er een schriftelijke vermelding is van de exacte naam van deze beschaving.
Aangezien er geen direct verslag is van hoe de politieke organisatie van deze beschaving was, zijn de verstrekte gegevens niet helemaal nauwkeurig. Griekenland wordt verondersteld te zijn verdeeld door verschillende staten. Het werk van de Ilias toont het bestaan van drie staten: Pylos, Mycene en Orcomeno die werden geïdentificeerd tijdens de opgravingen, maar er wordt aangenomen dat Ithaca of Sparta ook aanwezig was (dit is nog niet bevestigd door archeologie).
Er wordt aangenomen dat de Myceense samenleving was verdeeld in twee klassen: degenen die rond de koning waren, die het paleis bestuurden en de mensen. Er waren ook de rijke hoge ambtenaren die in grote huizen in de buurt van het paleis woonden. Ten slotte was er de lagere klasse waar de slaven zich bevonden. Hiervan zijn er niet veel details, er zijn maar weinig getuigenissen over zijn werk in het paleis.
Met betrekking tot de economie wordt geschat dat er een groep was die in de paleisruimten werkte, terwijl er anderen waren die alleen werkten. De schriftgeleerden waren degenen die de economie controleerden, aangezien zij toezicht hielden op het binnenkomen en verlaten van goederen, de banen verdeelden en verantwoordelijk waren voor het verdelen van de rantsoenen.
Van het religieuze aspect is heel weinig bekend, aangezien het archeologische vindplaatsen zijn, is het niet mogelijk om precies een plaats van aanbidding te identificeren, de teksten tonen alleen een lijst met namen van goden, maar spreken niets over de religieuze rituelen.
