De copla is een vorm van poëtische expressie, gebruikt om gepassioneerde verhalen te vertellen, die soms geladen zijn met sterke emotionele inhoud en waarbij het thema de nadruk legt op liefde en liefdesverdriet. Op dezelfde manier wordt de copla gebruikt om gebruiken of historische gebeurtenissen van een regio of plaats te vertellen, met behulp van een ietwat humoristische en dubbele betekenistaal, die een vleugje humor toevoegt aan de interpretatie ervan.
De verzen zijn over het algemeen kort, ze zijn samengesteld uit vier verzen van elk acht lettergrepen, gestructureerd in de vorm van een romantiek- of tirana-kwatrijn, een ronde of een reeks. Assonantie of medeklinker rijm tussen even verzen. De verzen kunnen van verschillende soorten zijn: humoristische, patriottische, historische, gebruiken, liefdesverzen, droevige, religieuze, enz. Verzen. Ze kunnen worden gezongen of gedeclameerd, begeleid door instrumenten als de gitaar en de harp.
Deze gedichten vinden hun oorsprong in Spanje, met name in Andalusië. Daarna verhuisde het honderden jaren geleden naar het Amerikaanse continent en werd het een fundamenteel onderdeel van de volgende generaties. De belangrijkste exponenten waren: Antonio Machado, Federico García Lorc a, Luis Góngora en Rafael Alberti.
De copla wordt beschouwd als een compositie die zich tussen het gedicht en het gezegde bevindt, gekenmerkt door zijn populaire toestand, en door de volkeren wordt aangenomen als een collectieve en sociale productie die hen identificeert. Het belang van het lied in de Latijns-Amerikaanse cultuur ligt in het feit dat de literatuur van de nieuwe Latijnse wereld erop is gebaseerd; zijnde een primordiaal kenmerk van zijn culturele creatie, wat tot uiting komt in de liederen van de mensen en hun geschreven literatuur.
In de loop der jaren zijn er veel verzen die een grote populariteit hebben verworven, waaronder: "La Zarzamora" en het meisje van vuur bestaande uit Quintero, León en Quiroga. "María de la O" door de León y Valverde
Hier is een deel van het nummer "María de la O":
'Voor mijn tumbagashanden, voor
mijn grillige munten.
En voor mijn lichaam om het te dragen geborduurde sjaals gekleed in zee.
De maan waar ik om vraag,
de maan die hij me geeft.
Daarom heeft mijn
landgenoot meer gezien dan een sultan. '
Wat betreft de Latijns-Amerikaanse coupletten, een van de bekendste zijn die gebruikt als slaapliedjes. Bijvoorbeeld:
"Hij maakte mijn kind bang, hij maakte
mijn zon
bang, hij maakte een stuk bang,
van mijn hart."
