Zoals de naam al aangeeft, wordt een strategische default gemaakt als financiële strategie en niet per ongeluk. Strategische wanbetalingen worden gewoonlijk uitgevoerd door houders van woninghypotheken en bedrijfshypotheken die de kosten en baten van wanbetaling hebben geanalyseerd in plaats van door te gaan met betalen en die wanbetalingen gunstiger vinden. De term strategisch in gebreke blijven impliceert over het algemeen de beslissing van een debiteur om te stoppen met het nakomen van de overeenkomstige betalingen, dat wil zeggen, standaard voor een bepaalde schuld, ondanks het feit dat hij de financiële capaciteit heeft om de betalingen te doen.
Een andere situatie is voor een huiseigenaar die het financieel moeilijk heeft en het zich niet kan veroorloven om lopende hypotheekbetalingen te blijven doen. Bij een strategisch gebrek doet de lener de wiskunde en neemt hij een zakelijke beslissing om vrijwillig te stoppen met het doen van betalingen, zelfs als dit binnen zijn of haar vermogen ligt om de betalingen bij te houden. Dit type wanbetaling komt vooral voor bij hypotheken voor woon- en commerciële complexen, in welk geval het meestal gebeurt na een forse daling van de prijs van het huis zodanig dat de schuld groter is dan de waarde van het onroerend goed.
Strategische wanbetalingen worden vaak toegepast door kredietnemers wanneer de waarde van hun onroerend goed in vrij korte tijd aanzienlijk is gedaald. Als de waarde van het onroerend goed onder het hypotheekevenwicht daalt, biedt een strategische standaard een manier om het verlies voor de eigenaar te minimaliseren. Eigenaren die deze strategie gebruiken, hebben ze 'walkaways' genoemd.
