De Oorlog van de Peloponnesos was een gewapend conflict dat ontstond tussen 431 voor Christus en 404 voor Christus, waar twee grote rijken van de Griekse wereld geconfronteerd: Sparta en Griekenland. De acties vonden voornamelijk plaats op het schiereiland Peloponnesos, gelegen in het zuiden van Griekenland. Er wordt gezegd dat de belangrijkste reden voor deze oorlog de machtsstrijd was tussen de suprematie van Athene en de oude hegemonie van Sparta.
Diverse commandanten hielden tijdens deze oorlog belangrijke deelnames: Archidamus, Pericles en Nicias waren enkele van hen. De figuur die echter het meest opviel, was Alcibiades Clineas, een prominente Atheense generaal, die tijdens de oorlog aan beide kanten diende.
Ondanks het feit dat Athene en Sparta naties waren die een alliantie onderhielden, zorgden bepaalde situaties voor conflicten en rivaliteit. Na verloop van tijd werden de dissonante politieke systemen in beide koninkrijken duidelijk. Met andere woorden, Athene werd gevormd in een democratie, met een ongebruikelijk regeringsprincipe in die tijd. Terwijl Sparta werd gekenmerkt door een hiërarchisch en super gemilitariseerd koninkrijk. Ondanks hun verschillen slaagden deze landen erin een vredesakkoord te ondertekenen dat voor 30 jaar was vastgesteld.
Desondanks nam de vijandigheid tussen Sparta en Athene elke dag toe en was al onhoudbaar, na een paar jaar van opstanden en commerciële blokkades slaagde deze spanning erin om in 431 voor Christus te exploderen, waardoor het vorige vredesverdrag in slechts 15 jaar overbleef.
De Peloponnesische oorlog verliep in verschillende fasen, waarvan de eerste de zogenaamde Archidamische oorlog was, dit conflict nam die naam aan ter ere van de koning van Sparta: Archidamus II. Dit was een zeer evenwichtige confrontatie, waarbij hoewel het waar is dat Sparta in staat was om een landplaats rond de muren van Athene te behouden, het nooit de communicatie met zijn haven van "Piraeus" verbrak door de doorgang die bekend staat als "de lange muren".. Dit is hoe Athene vervolgens zijn maritieme macht in de Egeïsche Zee bleef uitoefenen en ook de communicatie met andere naties niet verloor.
Later begint een andere fase van de oorlog genaamd " War of Decelia ", vanwege een stad die vlakbij Athene lag en die dezelfde naam droeg. Deze stad werd ingenomen door de Spartanen om de handel over land die de Atheners hadden te belemmeren.
Hoewel Athene een tijdje herstelde. Uiteindelijk kon hij het niet volhouden en leed hij een daverende nederlaag. De Spartanen van hun kant kozen ervoor om, ondanks de oorlog, de stad Athene niet te vernietigen, zelfs niet toen het een van de wensen was van hun bondgenoten Korinthe en Thebe.
De Peloponnesische oorlog was uiteindelijk voor Athene een ernstige en belangrijke nederlaag die uiteindelijk de Grieken verzwakte. Zozeer zelfs dat velen deze gebeurtenis beschouwen als het einde van de Griekse schittering.
