Het behoort tot het werkwoord interrogar, dat afkomstig is van het Latijnse "interrogare", een woord dat bestaat uit het voorvoegsel "inter" dat aangeeft wat zich in het midden bevindt, en het werkwoord "rogare" dat naar een verzoek verwijst. De vraagsteller stelt een vraag, omdat hij een twijfel heeft, een onzekerheid. Deze situatie, onduidelijk of twijfelachtig, is wat een vraag is, en de vraagsteller wordt ook ondervraagd om zijn twijfels op te helderen.
Vragen kunnen na verloop van tijd een onmiddellijk antwoord krijgen, of ze hebben direct geen bekend antwoord. Als iemand een persoon vraagt naar de tijd en deze persoon draagt een horloge, dan kunnen ze hem op dat moment antwoorden, dus de vraag bestaat niet meer. Aan de andere kant, als een vrouw met een vriend op straat is en haar vraagt wat het telefoonnummer van een derde persoon is, maar haar vriend antwoordt dat ze het heeft opgeschreven in een agenda die thuis wordt bewaard, wordt de vraag niet beantwoord. Reageert Onmiddellijk, hoewel het kan worden beantwoord wanneer de dame thuiskomt, de agenda opzoekt en contact opneemt met de ander om haar vraag te beantwoorden.
Vragen worden in veel situaties in het dagelijks leven gesteld, omdat wat er gebeurt over het algemeen niet vatbaar is voor een enkele interpretatie en veel oplossingen voor onze problemen niet aan het licht komen, maar we moeten ernaar zoeken en we weten niet hoe. Ouders hebben vaak vragen of zorgen over de vraag of het onderwijs aan hun kinderen wel passend is.
Vrienden of geliefden kunnen hen vertellen over de ware bedoeling van de relatie, enzovoort. Op het gebied van de politie is het bij het plegen van een misdrijf de vraag hoe de gebeurtenis is gebeurd, waarom en wie deze heeft gepleegd. Op academisch gebied hebben studenten bijvoorbeeld vragen over hoe ze worden geëvalueerd, of ze hun les goed begrepen hebben, waar ze informatie kunnen zoeken, enzovoort.
Hoe ver we ook komen, het is onmogelijk om alle vragen te beantwoorden, er verschijnen altijd nieuwe vragen die nieuwe uitdagingen worden om op te lossen. In feite zijn er vragen die als grote vragen worden gepresenteerd, omdat ze voorspelbaar geen definitieve oplossing hebben of zullen hebben: de dood, waar we vandaan komen, waar we heen gaan en andere existentiële twijfels. Deze vragen hebben een metafysische component, aangezien ze ons begrip te boven gaan, maar ze zijn onvermijdelijk, ze zijn als een aangeboren neiging in de mens.
Gelukkig zijn de meeste problemen die we hebben oplosbaar, dus de vraag daarover kan worden opgelost en er kan een oplossing worden gevonden.
Het psychologische effect van een vraag roept twee mogelijke reacties op: sommigen kunnen zichzelf verlammen, niet weten hoe ze moeten handelen en, integendeel, anderen zien ze als een stimulans, iets om onder ogen te zien.
