De terminologie fotografisch geheugen verwijst naar de capaciteit die een persoon bezit en die hem in staat stelt zich een specifieke situatie te herinneren, of, als dat niet lukt, een afbeelding met precieze en exacte details die het mogelijk maken om een groot realisme aan die afbeelding toe te voegen. Opgemerkt moet worden dat dit niet alleen verwijst naar een beeld dat is waargenomen, maar dat er ook een fotografisch geheugen kan worden bewaard wanneer een bericht dat eerder is gehoord tot in detail kan worden onthouden.
Een van de kenmerken die dit type geheugen het beste definieert, is de precisie van de persoonlijke herinnering aan die specifieke ervaring. De persoon die dit vermogen dagelijks laat zien, kan het in de loop van de tijd verbeteren. Opgemerkt moet worden dat om deze vaardigheid in de praktijk te brengen, het gebruik van een soort geheugensteuntje niet vereist is, dit komt over het algemeen voor bij een klein percentage van de kinderen en is zeldzaam bij volwassenen.
Veel experts zijn van mening dat fotografisch geheugen geen speciale kwaliteit van geheugen is, aangezien het voorkomt op momenten dat de hersenen informatie op een andere manier verwerken en opslaan dan normaal, ongeacht de oorzaak, die herinnering is bijna onuitwisbaar in de herinnering van elke persoon gegrift.
Over het algemeen herinnert een groot deel van de mensen zich alleen de belangrijke details van een gebeurtenis en wordt de rest vergeten om alleen nuttige informatie in de hersenen op te slaan. Personen met een fotografisch geheugen slaan, in tegenstelling tot de rest, grote hoeveelheden informatie op die niet nuttig voor hen zijn, maar die een grotere belasting voor hun hersenen vormen. Tot op heden laten de gegevens zien dat het vaker voorkomt bij kinderen en adolescenten en dat naarmate de tijd verstrijkt, het vermogen om details te onthouden afneemt; Desondanks wordt eidetisch geheugen ook beschreven in sommige gevallen van autisme en het Asperger-syndroom.
Opgemerkt moet worden dat dit verschilt van de rest van de mentale beelden, aangezien de beelden die de meeste mensen vastleggen en opslaan in hun hersenen, over het algemeen andere kleuren hebben dan het origineel en een bepaalde beweging verwerven met betrekking tot de bewegingen van de ogen waarmee we het eerder visualiseren.
