Het concept van de term persoon verwijst naar de mens, als kwalitatief verschillend van de rest van de wezens, deze definitie wordt begrepen omdat het een rationeel en intelligent wezen is, zich bewust van zichzelf en zijn daden, met zijn eigen identiteit en volledig onafhankelijk. Later werd de term bij uitbreiding toegepast op de rol die het individu in de wereld speelde. Met andere woorden, antropologen, psychologen en sociologen hebben het concept in verband gebracht met de rol die mensen in de samenleving kunnen spelen.
Wat is persoon
Inhoudsopgave
Het is de specificiteit van elk lid van het menselijk ras, die de gave van redenering, kennis en eigen identiteit impliciet heeft. Onder zijn kwaliteiten, volgens het standpunt dat is gedefinieerd, zijn er de plichten en rechten, evenals specifieke kenmerken die kunnen overeenkomen met zijn lichaamsbouw of gedragscodes.
Wanneer ze binnen hun redenering niet voldoende volwassen zijn, worden ze giftige mensen genoemd, omdat ze invloed hebben op hun narcistische en egocentrische gedrag en niet het normale niveau van empathie bereiken dat ze zouden moeten hebben.
Volgens de definities van de RAE-persoon is het elk individu van de menselijke soort, wiens term wordt gebruikt wanneer zijn specifieke naam is weggelaten, en dat impliceert redenering of begrip.
De etymologie van de persoon is afgeleid van het Latijnse personare, wat betekent "doorklinken"; tegelijkertijd als van het Griekse proposon, wat masker betekent. Bij gebruik van dit masker krijgt het woord dus de betekenis van het weergegeven teken. De etymologische betekenis valt samen met de filosofische; iets anders zijn dan het onderwerp.
Volgens de fysiologie
Het is een lid van de mens met een lichaam en een complex organisme dat, hoewel het tot dezelfde soort behoort, fysieke kenmerken zal hebben die het van de anderen zullen onderscheiden.
Volgens de psychologie
Volgens psychologen wordt het gedefinieerd als een wezen dat wordt gevormd door zijn fysionomie en psychologie; dat wil zeggen, wat haar lichaam en geest vertegenwoordigen, dat van het ene individu naar het andere zal veranderen volgens bijzonderheden zoals karakter, waarden, manier van denken en andere kwaliteiten die het zullen onderscheiden van de rest van de leden van de soort mens. Volgens dit vakgebied zal ze de aandoening niet meer hebben op het moment van overlijden.
Volgens grammatica
In grammatica zijn mensen de grammaticale categorie, eigen aan het werkwoord en het voornaamwoord, dat verwijst naar de gesprekspartners. In de Spaanse taal heeft deze categorie in zijn drie velden (eerste, tweede en derde) een formulier voor het enkelvoud en een andere voor het meervoud.
Eerste persoon
Het verwijst naar de gesprekspartner of spreker, degene die de boodschap uitzendt en kan in het enkelvoud en in het meervoud worden uitgedrukt. De voornaamwoorden in dit geval in het enkelvoud zijn: ik, mijn, ik, met mij; en in het meervoud: wij, ons, ons. Dit betekent dat de eerste een enkele kan zijn of dat hij deel kan uitmaken van een groep die een idee presenteert.
Tweede persoon
Dit verwijst naar de ontvanger van het bericht, dit kan een of meer zijn. De voornaamwoorden in dit geval in het enkelvoud zijn: tú, tú, vos; en in het meervoud: jij, jij.
Derde persoon
Dit verwijst naar iemand die niet betrokken is bij het gebied waar het gesprek plaatsvindt, en dus niet als spreker of luisteraar deelneemt. In dit specifieke geval kan het een enkel individu zijn, een groep van meerdere, of zelfs iets of een object. Zijn enkelvoudig voornaamwoord is: zij, hij, het, hem, la, lo; en in het meervoud: ze, ze, ze, de, de.
Volgens de wet
Natuurlijke persoon
Natuurlijke of fysieke personen verwijst alleen naar alle entiteiten van de menselijke soort door het feit dat ze bestaan. Vanuit juridisch oogpunt hebben ze attributen zoals woonplaats en nationaliteit.
Rechtspersoon
Vanuit juridisch oogpunt is een rechtspersoon elke persoon die waarschijnlijk rechten en plichten heeft. Ze staan ook bekend als moreel; ze hebben een legaal en immaterieel leven, zoals bedrijven, verenigingen en stichtingen.
Volgens de sociologie
Het is een sociale entiteit die lid is van een samenleving en daarin interactie heeft met de andere componenten ervan, zonder zijn oorspronkelijke essentie als individu te verliezen. Oude intellectuelen beschouwden alle mensen als sociale dieren die hun omgeving nodig hadden om zich te ontwikkelen.
Volgens de filosofie
Filosofisch gesproken omvat het concept drie hoofdelementen of aspecten, zoals: wezenlijkheid, individualiteit en rationaliteit. Een persoon duidt de essentie aan van wat is gegrondvest, en wanneer er over hem wordt gesproken, wordt hij een "wie" genoemd.
Dit concept vanuit filosofisch oogpunt komt uit de vierde en vijfde eeuw, toen de term uit het theater werd gehaald, het aan deze stromingen van het denken aanpaste en probeerde het te differentiëren of overeenkomsten te vinden met de overtuigingen over het Woord (verwijzend naar God). Op deze manier was het mogelijk om de definitie van God de Vader, de Heilige Geest, de godheden en de mens zelf vast te stellen.
