De gewone mensen zijn de mensen die behoren tot de gemarginaliseerde sociale klasse van het oude Rome "LA PLEBE". (Plebeyo - Plebeya, enkelvoudig bijvoeglijk naamwoord van mannelijk en vrouwelijk) komt van het Latijnse "Plebeius" wat betekent "Degenen die geen deel uitmaken van de mensen". De realiteit van de gewone mensen is dat hun oorsprong niet bekend was, ze behoorden niet tot een stamfamilie van Rome of "Gens" zoals bepaald in die tijd. De gewone mensen omdat ze tot een lagere en gedenigreerde sociale klasse behoorden (niet behorend tot de adel of het patriciaat) werden uitgesloten van politieke handelingen en werden in het algemeen beroofd van de uitoefening van verschillende burgerrechten die alleen waren voorbehouden aan de andere sociale klassen, die destijds waren goed gedefinieerd als:de adel, de religieuzen, het leger en tenslotte de gewone mensen.
Omdat er is gezegd dat de gewone mensen geen deel uitmaakten van een oprichtersfamilie van het oude Rome, kan dan worden geconcludeerd dat de gewone mensen buitenlanders waren, dat wil zeggen, ze kwamen uit de steden die Rome omringden, ze werden tot deze stad aangetrokken vanwege haar rijkdom en overvloed. in verschillende aspecten; Het was bekend dat de meeste gewone mensen als beroep of beroep schoenmakers, pottenbakkers, timmerlieden, fluitspelers, kooplieden of kooplieden, onder anderen waren, dus we kunnen niet concluderen dat ze allemaal hetzelfde waren, het is bekend dat sommige gewone mensen hetzelfde waren. zeer rijk en bijgevolg waren zij degenen met de grootste sociale invloeden er waren anderen die erg arm waren en geen bezit hadden, sommigen van de laatsten kwamen uit een andere sociale sector, de proletariërs (proletarii), die in Rome werden geboren maar werden gekleineerd omdat ze in extreme armoede leefden.
Naarmate de tijd verstreek, was er veel strijd van de kant van de gewone mensen om gelijke behandeling te eisen, hun strijd was tegen de patriciërs, deze situatie kenmerkte de eerste eeuwen van de Romeinse Republiek. In de evolutie van de gewone mensen zagen ze zichzelf niet meer als buitenlanders en begonnen ze zichzelf te positioneren als Romeinse burgers en de manier om dit te doen was door hun grotere verplichtingen in militaire dienst (behorend tot het leger) en enkele politieke rechten te geven die niet eerder aan hen waren toegekend. Dit alles werd bereikt door de oprichting van "The Law of XII Tables".
