Het wordt gedefinieerd als een bibliografische verwijzing naar de combinatie van talrijke gegevens in een document of onderzoek dat de informatie ondersteunt die in een monografisch werk is geschreven, dit wordt toegepast zodat de professor die verantwoordelijk is voor de beoordeling weet waar hij naar die blootgestelde informatie moet zoeken. in de inhoud van het uitgevoerde werk.
De parameters voor het schrijven van een bibliografische referentie zullen afhangen van het type publicatie waarin het gebruikte document wordt gevonden (niet-gegradueerd werk, herdruk van een wetenschappelijk tijdschrift, boek, website, enz.); ongeveer de meest voorkomende elementen zijn: auteur, titel van het onderwerp, jaartal samen met de plaats van publicatie en pagina's waar de informatie te vinden is.
De gegevens die in een bibliografische referentie moeten worden opgenomen, verschijnen meestal op de titelpagina of op de eerste pagina van het werk, zoals de naam van de persoon die de inhoud heeft gemaakt en de uitgever, de publicatiedatum en de titel. Meer informatie is te vinden op de aftitelings- of rechtenpagina, met juridische informatie en het zogenaamde International Standard Book Number (waarvan het acroniem ISBN is).
Dit geciteerde ISBN kan bepalen dat het een enkelvoudige bladwijzer is die wordt gebruikt voor boeken en momenteel bestaat uit in totaal dertien cijfers, ter vervanging van de tien die eerder werden gebruikt. Tien cijfers die waren onderverdeeld in vier duidelijk afgebakende blokken die verwezen naar wat de code was van het land of de taal van herkomst waarin het boek was geschreven, de uitgever, het artikelnummer en tenslotte het relevante controlecijfer.
Niet alle verkregen informatie mag in de bibliografische referenties worden vermeld. Als de oorspronkelijke bron dus een brief, een e-mail of een informeel gesprek is, mogen al deze verwijzingen geen deel uitmaken van de bibliografie.
Hoewel elk land zijn eigen traditie en methodologie heeft bij de ontwikkeling van bibliografische referenties, is de internationale ISO-norm voor publicaties de laatste jaren wijdverbreid. Het is een logisch en redelijk proces, aangezien op deze manier een standaardisatie wordt bereikt die de toegang tot informatie en kennis vergemakkelijkt.
