Wat is zelfverloochening? »De definitie en betekenis ervan

Anonim

Zelfverloochening is een soort "overgave", maar het wordt begrepen als een persoonlijke en totale overgave die een individu doet, dat wil zeggen in lichaam, geest en ziel, daarom wordt het gedefinieerd of krijgt het het synoniem van opoffering. Zelfverloochening is een hogere vorm van vrijgevigheid, onzelfzuchtigheid, onthechting en altruïsme, en is in de eerste plaats een opoffering van de wil en de genegenheid van het eigen samenleven. Het is een situatie waarin je de behoefte voelt om het goede van anderen te willen zoeken, zelfs als het tegen je eigen bestwil ingaat, of zelfs tegen het leven zelf (dat van jezelf).

Het is belangrijk om in gedachten te houden dat een dergelijke overgave of onthechting niet spontaan of zonder reden plaatsvindt, in werkelijkheid gebeurt het tegenovergestelde, om dit niveau van vrijgevigheid te laten bestaan, moet er een object zijn dat zijn reden baseert op het bereik van belangrijkheid dat het bevat, dat wil zeggen, de reden waarom een ​​dergelijk offer wordt gebracht, moet adequaat en gemakkelijk zijn. Zelfverloochening kan worden opgevat als een deugd die sommige mensen hebben, zoals het vrijwillig gebeurt (zonder dat iemand anders nodig is).

Mensen die zich bekend maken door deze manier van leven, proberen over het algemeen anderen te helpen (de armen, zieken of meest behoeftigen bijstaan). Meestal is dit een manier van leven van religieuze mensen (zoals nonnen of priesters, maar ook van een gewone religieus, omdat ze over het algemeen niet leven zoals ze willen, maar hun leven is gebaseerd op de mandaten van God), het is bekend dat er ook de zelfverloochening is die een moeder lijdt, die alles kan doen voor het welzijn van haar kind, omdat de liefde die ze voor hem voelt zo groot is dat ze het niet erg vindt om iets op te offeren, omdat niets belangrijker is voor ze.

Het feit dat je jezelf en persoonlijke belangen opgeeft, wordt gemotiveerd door filantropie (anderen helpen zonder iets terug te verwachten), met andere woorden, het doel van zelfverloochening is om het hoogste goed te kunnen bereiken.