Het woord absolutie komt van het Latijnse "absolutie", absolutie bestaat uit het vergeven van de zonden van degenen die spijt hebben van het wangedrag, de manier waarop ze zich gedragen of handelen, op deze manier reinigt absolutie de zondaar en geeft hem een nieuwe kans om na te denken gemaakte fouten.
Deze religieuze praktijk wordt door priesters aanvaard, wanneer ze geïnspireerd zijn door de vergeving die Jezus Christus aan zondaars schenkt, de gewoonte of ceremonie die erin bestaat dat de zondaar zijn fouten belijdt voor een priester, die een boete van de sacrament ingesteld door Jezus Christus waarin zonden worden vergeven door de absolutie van de priester, hoewel de boetedoening aanvankelijk openbaar was, maar vanaf de middeleeuwen begonnen de priesters privé absolutie te geven.
De manier waarop een gelovige een persoon is die een religieus geloof accepteert en cultiveert dat absolutie kan ontvangen van de priester voor de zonden die ze hebben begaan, is dat ze naar de kerk gaan en daar besluiten om individueel te belijden, Hij heeft de gepleegde zonden uitgedrukt en de priester realiseert zich dat hij berouw heeft, de priester gaat hem boeten, zodat hij op deze manier de bovengenoemde absolutie krijgt om zijn zonden te vergeven.
Op dit gebied kunnen we vaststellen dat de priester die de leiding heeft over een parochie, zich moet houden aan wat een geheim van belijdenis of verklaring van de begane zonden wordt genoemd.
