De Akkadiërs waren een van de belangrijkste archaïsche volkeren die in de regio van het oude Mesopotamië woonden. Verschillende beschavingen ontwikkelden zich in de regio van de Vruchtbare Halve Maan die zich tussen de rivieren de Tigris en de Eufraat bevond. Daarom woonden op deze plaats naast de Acadiërs ook het Soemerische volk, Assyriërs, Chaldeeën, ammonieten en Hettieten.
Aangenomen wordt dat ongeveer het jaar 2550 v.Chr. Het begin was van het Akkadische volk dat zich waarschijnlijk uitstrekte vanuit het noorden van Syrië. Dit volk verhuisde naar deze plaats op zoek naar vruchtbaar land en ontving hun naam ter ere van de belangrijkste stad van het rijk, bekend als Acad, de hoofdstad van het rijk. Momenteel bezet de stad Irak het grondgebied waar de oude Acad zich bevond.
Tijdens de heerschappij van koning Sargon I slaagden de Akkadiërs, een Semitisch en semi-nomadisch volk, erin de Sumeriërs vanuit Mesopotamië te domineren door hun grondgebied te veroveren tussen 2550 v.Chr. En 2300 v.Chr. Later zorgde de Akkadische koning voor verenigen de Soemerische stadstaten, waardoor het eerste Mesopotamische rijk ontstond dat zich uitstrekte van de Perzische Golf tot het noorden van Mesopotamië.
De voortdurende interne opstanden en de verschillende buitenlandse invasies maakten de bestendigheid van het Akkadische rijk praktisch onmogelijk, dat een paar eeuwen later zou verdwijnen en definitief zou verdwijnen rond 2100 voor Christus. Op deze manier werden ze gedomineerd door de Guti, een inheems volk. van het Zagros-gebergte.
Hun cultuur concentreerde zich op de bouw van steden, met imposante gebouwen, waaronder de tempels en paleizen. Algemeen gezien werd de Akkadische kunst geïnspireerd door de goden en dieren. Van zijn kant was het schrijven van deze stad spijkerschrift, waardoor het erin slaagde enkele literaire werken van het Sumerische volk te transcriberen.
Wat religie betreft, zoals de meeste beschavingen die in Mesopotamië woonden, was het gebaseerd op de aanbidding van verschillende goden. Een interessant feit is dat de koning zelfs na zijn dood als een god werd beschouwd. Daarom geloofden de Akkadiërs dat de koning een vertegenwoordiger was van de goden op aarde.
