Acculturatie is een proces dat een persoon doormaakt wanneer hij wordt blootgesteld aan een cultuur met andere kenmerken dan de zijne, waarin hij zich deze toe-eigent en afziet van degene waar hij oorspronkelijk deel van uitmaakte. Vaak wordt dit opgevat als onvrijwillig gedrag, een product van vermenging met de nieuwe cultuur; hoewel, moet worden opgemerkt, het in sommige gevallen het gevolg is van de actie van een onderdrukkende entiteit, dat wil zeggen, het individu wordt gedwongen zijn gebruiken van zich af te schudden en andere over te nemen. Dit proces kan volgens sommige antropologen tot andere leiden, zoals transculturatie of neoculturatie, die plaatsvindt wanneer een heel volk wordt onderworpen aan de elementen van de dominante cultuur.
Het woord bestaat uit verschillende Latijnse wortels en is opgebouwd uit een reeks lexicale componenten die erin slagen de betekenis te geven die het heeft, zoals het voorvoegsel ad- (naar), -cultuur (wat in zijn oorspronkelijke concept cultivatie was) en het achtervoegsel –Tion of actie en effect. Een van de meest aangehaalde voorbeelden van acculturatie was die waar de inboorlingen doorheen gingen, in het licht van de invasie van de belangrijkste Europese machten; in de Latijns-Amerikaanse zone werden ze gedwongen om de katholieke religie te beoefenen, naast dat ze werden gedwongen om de typische kleding van de dominante cultuur te dragen; Dit feit, honderden jaren later, is nog steeds aanwezig in de Latijnse samenleving, waar nog steeds belangrijke westerse gebruiken zijn.
Transculturatie daarentegen is een proces dat soms pijnlijk wordt genoemd, aangezien er een "dominante" cultuur is die zich aan een andere opdringt, waardoor deze geleidelijk zijn oorspronkelijke eigenschappen verliest. Dit gebeurt echter in sommige gevallen niet; zoals het geval is met de kinderen van immigranten, die leven met de cultuur van hun ouders en die van het land waar ze wonen.
