Stoffen die aan voedsel worden toegevoegd om de veiligheid, versheid, smaak, textuur of het uiterlijk ervan te behouden of te verbeteren, worden voedseladditieven genoemd. Sommigen van hen worden al eeuwenlang gebruikt om voedsel in te bewaren, zoals zout, dat wordt gebruikt in vlees zoals spek en gedroogde vis, ook suiker, in het geval van jam of het zwaveldioxide dat in de uitwerking van wijnen.
In de loop der jaren is er een grote verscheidenheid aan nieuwe additieven verkregen om aan de behoeften van de voedselproductie in de wereld te voldoen, aangezien de omstandigheden voor het bereiden van voedsel op grote schaal totaal anders zijn dan die in huishoudens. Om deze reden zijn deze stoffen nodig om de veiligheid van bewerkte voedingsmiddelen te behouden en om ze in goede staat te houden tijdens hun transport van de plaats waar ze gemaakt zijn naar de eindverbruikers, via de verschillende magazijnen en commerciële gebouwen waar ze aan het publiek worden verkocht..
Het gebruik van levensmiddelenadditieven is alleen gerechtvaardigd wanneer zij voldoen aan een technologische behoefte, niet aanzet tot fouten voor de consument en wordt gebruikt met een technologische functie die goed is gedefinieerd, zoals het geval is van het behoud van de voedingswaarde van levensmiddelen of als dat niet lukt om de stabiliteit te verbeteren.
De redenen waarom additieven in de voedingsindustrie worden gebruikt, zijn voornamelijk economisch en sociaal.
Door sommige van deze stoffen te gebruiken, gaan bepaalde voedingsmiddelen langer mee, waardoor ze meer kunnen worden gebruikt en waardoor de prijzen kunnen worden verlaagd en er mogelijk een homogenere verdeling van hen is. Een voorbeeld hiervan is wanneer aan bepaalde ingeblikte producten stoffen worden toegevoegd waardoor de Ph van dat product kan worden verminderd, de duur ervan wordt verlengd in de tijd, wat de mogelijkheid geeft dat in tijden dat de productie van dezelfde afname mogelijk is, consumptie tegen een voor het publiek toegankelijke prijs.
