Vleierij is de handeling waardoor bepaalde positieve eigenschappen van een persoon worden verergerd. Dit soort handelingen overdrijft deze kenmerken en bedenkt ze soms om in de gunst te komen bij die persoon. Dit komt vaak voor bij het proberen in de gunst te komen van iemand die zichzelf in een hogere status beschouwt.
Ondertussen, en om de genoemde doelen te bereiken, wordt de lof voorafgegaan door een gedetailleerde studie van de persoon om precies hun zwakheden en sterke punten te ontdekken, wat ze leuk vinden en wat ze niet doen. Dus op basis van al deze gegevens die ons een aangepast profiel van het individu zullen geven, kunnen we overwegen waar, naar welk aspect we de lof moeten richten, omdat bekend is dat dit het beste is om de respons te produceren die we verwachten.
In de politiek kunnen we observeren, hetzij naar de leiders zelf, hetzij naar de kiezers. Vleierij is een onaantrekkelijke praktijk, voor zover het wordt gedaan om het vreemde ego te stimuleren om gunsten te ontvangen.
Het ontvangen van assertieve uiterlijke vleierij is ook een teken van eigenwaarde van iemand die deze woorden van liefde dankbaar ontvangt. Vleierij kan oprecht zijn als de persoon die een ander vleit, consistent is met zijn innerlijke waarheid, integendeel, een persoon kan ook een bepaald compliment vervalsen, simpelweg omdat hij er goed uit wil zien voor die persoon.
Vleierij is alleen constructief als het volledig oprecht is, omdat lichaamstaal vaak het bedrog wegneemt van iemand die een compliment zegt dat ze niet echt bedoelen.
Oprechte vleierij versterkt persoonlijke relaties in de privésfeer en bedrijfsbanden op het werk. Het is echter positief om de maat te vinden in vleierij, aangezien overmatige complimenten ook kunstmatig kunnen zijn, zelfs als het gaat om het overbrengen van natuurlijkheid. Hoe dan ook, de ware maat ligt in evenwicht.
Het voortdurend prijzen van iemand anders geeft een gevoel van onrealisme, omdat hij, naast de deugden die iemand heeft, ook zwakke punten en verbeterpunten heeft. Niemand is perfect.
Gewoonlijk vinden de grofste voorbeelden van vleierij plaats op de hoogste echelons van macht. Vorsten, presidenten en leiders hebben de neiging om sycofanten te hebben die tijd besteden aan het opsommen van hun deugden, om de gunst van degenen die de leiding hebben te winnen. De vleier is van mening dat hij, met de sympathie van de machtigen, daar rekening mee zal houden bij het uitreiken van geschenken of in ieder geval om mogelijke straffen te vermijden.
