Affectiviteit is het vermogen dat het individu heeft om te reageren op bepaalde prikkels, hetzij vanuit de interne of externe omgeving, en die worden gekenmerkt door gevoelens en emoties.
Affectiviteit op psychologisch gebied is een minder formele taal, die neigt naar de spreektaal, rekening houdend met het feit dat het die tekenen van liefde zijn die een persoon aan een ander of aan anderen geeft, inclusief andere soorten zoals dieren.
Op dezelfde manier heeft de filosofie ook het gedrag van mensen vanaf hun begin en emoties bestudeerd. De wetenschap heeft door de jaren heen een grote bijdrage geleverd aan dit probleem en heeft ontdekt dat de hersenen een zeer belangrijke rol spelen in de emoties van mensen en de effecten die ze daarop kunnen hebben.
Het is erg moeilijk om in een bewuste staat na te denken over affectiviteit, met andere woorden, een individu kan er mentaal niet over beslissen, maar moet het ervaren om het te kunnen voelen, bovendien is het onmogelijk om er controle over te hebben, omdat het lijkt spontaan gedurende het hele leven zonder enige controle.
Hoewel het onmogelijk te beheersen is, is wat wel kan worden beheerd de manier om genegenheid te bevorderen, aangezien de beslissingen die van groot belang zijn in het leven van elk individu, een gevoel van welzijn opwekken.
Affectiviteit is zeer interactief, aangezien een persoon genegenheid voelt voor iemand, voelt u ook genegenheid voor hen, dat wil zeggen, genegenheid is altijd een directe reactie op een prikkel, het is heel vreemd wanneer genegenheid wordt gemanifesteerd door iemand die niets voelt of hij is onverschillig voor die persoon.
