Deze term werd voor het eerst gebruikt door Heraclitus van Efeze, verwijzend naar een reeks stellingen over symptomen en de diagnose van ziekten. Later werd dit concept toegepast op de natuurwetenschappen en vervolgens veralgemeend naar allerlei principes.
Een aforisme is een poëtisch idee, een literair idee. Het is een schrijven waardoor je een plotseling idee kunt uitzenden, het lijkt op een telegram.
Aforismen zijn daarom proposities die iets coherent en beknopt willen uitspreken. Het idee werd door Hippocrates voorgesteld met betrekking tot de zinnen die werden gebruikt om de symptomen van ziekten te benoemen en om ze te diagnosticeren. Het idee verspreidde zich door dit gebruik naar andere wetenschappen. Het is gebruikelijk dat aforismen worden verward met uitspraken, spreekwoorden, axioma's, stelregels en gezegde, naast andere soorten uitdrukkingen. In veel gevallen worden deze woorden als synoniemen gebruikt.
De apothegma wordt ook beschouwd als synoniem met het aforisme, wat het gezegde is van een beroemd persoon en wordt gekenmerkt door kort en direct te zijn, zoals de zin. Dit duidt op een manifestatie of beslissing die een mening heeft over een specifiek onderwerp of probleem.
Op algemeen niveau kan worden gezegd dat een aforisme voortkomt uit ervaring. Daarom worden ze meestal gebruikt in gebieden waar de wetenschappelijke methode niet van toepassing is. Na verloop van tijd ontwikkelden de aforismen zich tot een soort literair genre of format, vaak met poëtische bedoelingen.
Het aforisme wordt meestal gemaakt door één persoon, die dus de auteur is. Echter, spreekwoorden zijn geboren uit mensen en zijn anoniem. Het behandelt ook spreekwoorden die ook een impliciete waarschuwing hebben.
Voorbeelden: "de auteur gaf nog een van zijn beroemde apophtegmes voor het einde van het interview", "stopt hij met zijn aforisme?" "Ik ben best lang, dus geef me advies", "schreef de filosoof verschillende apophtegmes over het leven op het platteland "
Op verzoek van een wetenschap of kunst blijkt het aforisme een korte uitdrukking te zijn, van het soort zin dat voorstelt om er de mening van een regel of een voorschrift door te vormen.
De kenmerken van beknoptheid, beknoptheid en samenhang zijn inherente kenmerken van het aforisme en het doel ervan zal zijn, door middel van deze wapens, een idee uit te stralen, een beoordeling die opvalt en geen ruimte laat voor twijfel of bezorgdheid over waar het over gaat.
Er moet echter worden opgemerkt dat de waarheid niet altijd overheerst in aforismen, en veel minder omdat het kan gebeuren dat wat wordt voorgesteld in een aforisme over een onderwerp helemaal niet overeenkomt met de waarheid of de helft die wordt gepresenteerd zoals in de volksmond wordt gezegd. Daarom is het belangrijk om te bedenken dat, afgezien van de beperking die een aforisme vanuit zijn vorm kan suggereren, het niet impliceert dat wat erin wordt gezegd een absolute waarheid is die niet wordt besproken.
