Agere was een veel voorkomende term in het oude Rome die werd gebruikt door rechters van een straf- of sanctierechtbank. Met de Agere spraken de rechters plechtig met de aanwezigen, waarbij ze alle acties, bedoelingen en claims die ze voorstelden uit te voeren aan de kaak stelden. Vanaf dat moment was het besef van wat de structuur zou zijn waarmee de wettelijke norm en het beheer ervan in alle generaties zouden worden behandeld, gebaseerd op de rechtsbeginselen.
De term Agere kreeg enige veelzijdigheid toen het meer een verklarende procedure werd voor zinnen en waarom ze werden geëxecuteerd. Het gebruik van Agere manifesteerde zich later ook niet alleen onder rechters, maar ook onder advocaten en vertegenwoordigers van mensen die eraan wilden voldoen, vandaar dat men zou kunnen zeggen dat Agere Litigation kan betekenen.
In een proces moeten de actoren die bij de zaak betrokken zijn al hun bedoelingen presenteren, de verdediging beschermt de betrokken persoon met zijn argumenten, de tegenpartij legt alle redenen bloot waarom hij wordt beschuldigd en de rechter met zijn respectieve rechtbank die in samenvatting verzamelt alle bewijzen en verklaringen en geeft zijn definitieve of gedeeltelijke oordeel. Al dit compendium van manifestaties die ontstaan in een gerechtelijk proces en die dienen als openbare en beruchte rechtvaardiging, staan bekend als Agere. Momenteel is het niet langer bekend als Agere, er is meer bekend over procesvoering in een proces, maar zowel deze als veel termen van het Romeinse recht zijn vervangen door hun Angelsaksische of Spaanse varianten.
