Emotionele geletterdheid is een onderwijsleerproces dat erop gericht is een individu emotioneel op te voeden, terwijl hij zich in een schoolomgeving bevindt. Het is een methode waarin, naast de traditionele lesgebieden, de emoties en gevoelens van de studenten worden meegenomen, waardoor ze een optimaal ontwikkelingsproces van de mentale en emotionele structuren kunnen kiezen als een van de essentiële aandachtspunten voor ontwikkeling. van hun eigen mensen en van de samenleving. Naast geletterdheid kan het emotionele educatie vinden, waar emotionele vaardigheden worden aangeleerd, met het aandeel van theoretische instrumenten en een follow-up tijdens de enscenering hiervan.
Het belangrijkste doel van emotionele geletterdheid is om individuen voor te bereiden op emotionele competenties. De secundaire doelstellingen, met meer specifieke punten, variëren van het identificeren van gevallen van slechte prestaties op emotioneel gebied en het classificeren van emoties, tot het reguleren van emotionaliteit en het ontwikkelen van tolerantie voor de verschillende frustraties die elke dag opkomen. Deskundigen zoals Sambrano bevelen aan dat alfabetisering begint in de vroege stadia van het leven; Daarom is het noodzakelijk dat toekomstige ouders en leerkrachten worden opgeleid in het veld, zodat ze emotionele steun kunnen bieden aan de baby's die onder hun hoede zullen zijn.
Wanneer het tijd is om de structuur van emotietrainingsprogramma's te ontwerpen, is het belangrijk dat de verantwoordelijke een introspectie uitvoert, waarin hij punten kan bepalen als: het vermogen om zijn eigen gevoelens en die van anderen te verzamelen, de controle die men heeft over geperste impulsen, empathie, het vermogen om problematische situaties te herkennen en er vreedzame en eerlijke oplossingen voor te vinden, evenals het niveau van samenwerking dat men heeft bij deelname aan groepswerk.
