Amusia is een neurologische aandoening en is een soort agnosie, dat wil zeggen het verlies van het vermogen om de hersenstimuli te herkennen die eraan komen. In dit geval zijn de stimuli de muzikale klanken en wat verloren gaat, is het muzikale vermogen. Iemand die aan amusie lijdt, kan de basiskenmerken van een noot of een reeks muzieknoten en nuances niet onderscheiden, en zelfs in de meest extreme gevallen kunnen individuen geen onderscheid maken tussen klanken met een verschillende tint.
In een bar zijn waar iedereen om je heen danst en niet kunnen zien welk nummer er wordt afgespeeld. Hoewel het ongelooflijk lijkt, zijn er mensen die de tonen niet kunnen onderscheiden. Als ze daadwerkelijk voor hen naar muziek luisteren, is er alleen een schel geluid te horen en kunnen ze de ene melodie niet van de andere onderscheiden.
Net als in het geval van afasie (verlies van het vermogen om taal te produceren of te begrijpen), is amusie niet het gevolg van een verandering in het gehoorsysteem zelf, maar komt het uit het centrale systeem, dat wil zeggen de hersenen.
Er zijn veel soorten amusia, bijna evenveel als muzikale componenten, en ze zijn niet gemakkelijk te detecteren omdat ze zo vaak voorkomen dat ze vaak niet geassocieerd worden met neurologische aandoeningen, maar met een gebrek aan muzikale studies. Ondanks deze grote variëteit kunnen we echter voornamelijk drie typen onderscheiden: sensorisch, motorisch en gemengd.
- De motor: ze worden gekenmerkt door het verlies van het vermogen om enige motorische activiteit uit te voeren.
- Vocale amusie: bestaat uit het verlies van het vermogen om fluitjes en zoemgeluiden te zingen.
- Instrumental amusie: verlies van het vermogen om te spelen van een instrument.
- Musical Agrafia: het is het onvermogen om een reeks noten te transcriberen of een muzieknotatie te kopiëren.
- Muzikaal geheugenverlies: het wordt gekenmerkt door de moeilijkheid die de patiënt heeft om een lied te onderscheiden dat hij moet kennen.
- De muzikale alexia: onvermogen om muzieknotatie te lezen.
- Ritme-zintuigstoornissen: moeilijkheid om ritmische patronen te onderscheiden of te produceren.
- Receptieve amusie: moeite met het onderscheiden van de basiskenmerken van een notitie of een reeks van notities. Het extreme geval is het onvermogen om onderscheid te maken tussen geluiden met verschillende tonaliteit en kan gepaard gaan met een onaangenaam gevoel bij het luisteren naar muziek.
Zoals in bijna alle hersenen activiteiten, diverse onderdelen ervan zijn betrokken in deze muzikale waarneming. Daarom kunnen de toonhoogte, het timbre, het ritme, de melodie en de emotionele reactie die door muziek worden veroorzaakt, verschillende hersenlocaties hebben.
