Een antacidum is een stof die in het lichaam werkt, met name in het spijsverteringsstelsel, om de zure eigenschappen te verzachten van de maagsappen die in de maag worden aangetroffen en die in het individu aanwezig zijn zodra ze klaar zijn met het eten van voedsel dat deze sappen zijn krachtiger om het normale verteringsproces te kunnen uitvoeren. Het is dan een remmer van de zuurgraad die wordt geproduceerd door bepaalde maagsappen die worden veroorzaakt door voedsel of een reeks daarvan, dat plaatsvindt door een reflux in de slokdarm te genereren of door de gevoeligheid van de maagwand voor deze sappen.
Wat betreft de samenstelling van deze stof, het is over het algemeen basisch voor het alkalische milieu, zodat het een effect kan hebben en kan koppelen met de zuren die worden geproduceerd door de paretale klieren van het spijsverteringsstelsel, waardoor de maag alkalisch wordt door de pH te verhogen (van 0, 2 tot een waarde dichtbij 2) en waarvan de zuur-base-reactie als product water en een zout heeft.
De meeste antacida bevatten waterstof (H2) als een bestanddeel van het actieve ingrediënt en een van de meest voorkomende zijn natriumbicarbonaat (NaHCO3), calciumcarbonaat (CaCO3) en magnesiumhydroxide (Mg (OH) 2).
Een andere functie die maagzuurremmers kunnen vervullen, is het bevorderen van de afweersystemen van het slijmvlies door de aanmaak van prostaglandinen te stimuleren.
Ze kunnen worden ingedeeld in twee typen, systemisch en niet-systemisch. De eerste worden gekenmerkt doordat het zoutproduct van de reactie wordt opgenomen door de maagwand en het effect ervan krachtiger is, integendeel, de niet-systemische worden gekenmerkt doordat het zoutproduct van de reactie niet door het lichaam wordt opgenomen en het effect ervan is langzamer.
Sommige bijwerkingen van de werking van maagzuurremmers in de maag kunnen constipatie zijn zoals in het geval van aluminiumzouten of laxerende effecten hebben zoals in het geval van magnesiumzouten.
Het wordt aanbevolen om het een uur na het eten van voedsel in te nemen dat de productie van maagzuur stimuleert en misbruik ervan kan ernstige schade aan het spijsverteringsstelsel veroorzaken.
