Op het gebied van meteorologie staat een anticycloon bekend als een deel van de atmosfeer waar de druk hoger is dan die in zijn omgeving voor hetzelfde niveau. Dit fenomeen zorgt voor stabiele weersomstandigheden met weinig regenval. De lucht die zich in een anticycloon bevindt, voert neerwaartse bewegingen uit, van de hoogste lagen van de atmosfeer naar het oppervlak van de planeet.
De lucht kan om verschillende redenen neerdalen:
Wanneer de beweging voortkomt uit een advectieproces in het bovenste gebied, is het in dit geval een dynamische anticycloon, die wordt gekenmerkt door een droog en heet klimaat, met intense zon.
Wanneer de luchtmassa zakt, vanwege het feit dat deze zich op een lagere temperatuur bevindt dan de omgeving, is er sprake van een thermische anticycloon. Naarmate de lucht zakt, stijgt de atmosferische druk en daalt de temperatuur sterk in de lage gebieden, waardoor een koud, maar droog en zonnig klimaat ontstaat.
De anticyclonen kunnen verschillende groottes hebben, dit vanwege het feit dat ze vaak verspreid zijn over zeer grote gebieden, bijvoorbeeld de anticyclonen van de arctische en subarctische gebieden of de continentale anticyclonen. Op dezelfde manier zijn er gevallen waarin ze verschijnen als eenvoudige luchtmassa's die onder hoge druk staan als heuvels met een kleinere amplitude en twee cyclonen onder elkaar verdelen.
De Zuid-Atlantische anticycloon is een subtropisch gebied gelegen in de zuidelijke Atlantische Oceaan, het wordt gekenmerkt doordat zijn positie niet constant is, net als de intensiteit, maar in een vrij specifieke strook komt het meestal voort uit de meteorologische kaarten die worden gebruikt om de druk te beschrijven jaarlijks gemiddelde.
