Met een bijlage kunnen we een deel van een orgaan begrijpen dat dat orgaan verlengt. Op medisch gebied is de meest erkende appendix de zogenaamde ileocecale appendix, die verantwoordelijk is voor het verbinden van het menselijke spijsverteringssysteem met het begin van de dikke darm. Het heeft een afmeting die varieert tussen de 6 en 12 cm in lengte en de diameter is ongeveer 5 mm, daarnaast wordt het gekenmerkt door zijn hol. De appendix kan zich op verschillende plaatsen bevinden, maar de meest voorkomende zijn: de bekken- en retro-caecale appendix. Deze varianten in de anatomie zijn verantwoordelijk voor kleine verschillen in de symptomen in die gevallen waarin het orgaan ontstoken raakt.
Over het algemeen bevindt de appendix zich aan de rechterkant van het menselijk lichaam en is verbonden met de blindedarm, zoals hierboven vermeld, ondanks het feit dat er verschillende mensen zijn die situs inversus vertonen, wat betekent dat ze een verkeerde uitlijning van de organen vertonen In het lichaam bevindt de appendix zich linksonder. In het geval van volwassenen heeft de appendix meestal een gemiddelde lengte van 10 cm, hoewel dit cijfer niet altijd hetzelfde is, aangezien er varianten kunnen zijn die variëren van 2 tot 20 cm. De diameter daarentegen is minder dan 7 of 8 mm., Terwijl de locatie kan zijn: in het bekken of extraperitoneaal.
De meest voorkomende pathologie waar dit orgaan doorheen gaat, staat bekend als appendicitis, wat niets meer is dan een ontsteking van de appendix. De aandoening verschijnt meestal eerst in het midden van de buik. De meest voorkomende vorm van behandeling is de operatie en het is belangrijk op te merken dat als de behandeling niet wordt toegepast, blindedarmontsteking kan leiden tot een ernstiger aandoening, zoals peritonitis, die uitdroging kan veroorzaken bij degenen die eraan lijden en die moet worden toegevoegd het algemene organische falen, zelfs tot een terminale gebeurtenis zoals de dood.
Evenzo kan de term appendix worden gebruikt als synoniem voor addendum: het is wat aan een tekst wordt toegevoegd om de inhoud van de hoofdtekst uit te breiden. Een boek, een handleiding of een contract zijn enkele van de teksten die mogelijk bijlagen hebben.
