Het wordt beschouwd als een korte zin met een leer, over het algemeen van morele aard. In die zin zijn apothegms vergelijkbaar met populaire uitspraken, aforismen, spreekwoorden, axioma's, stelregels of gezegde.
We moeten zeggen dat het apothegma oorspronkelijk afkomstig is van een Grieks woord dat bestaat uit twee duidelijk van elkaar onderscheiden delen: het deeltje "apo", dat kan worden vertaald als "buiten" of "ver", en het werkwoord "phthengesthai", dat synoniem is met "verklaren".. Apothegms presenteren meestal een filosofische evaluatie. Met een paar woorden, een grondige kennis overgedragen uitnodigt reflectie.
Het aforisme wordt meestal gemaakt door een persoon aan wie het auteurschap wordt toegeschreven. Spreuken daarentegen worden uit mensen geboren en zijn anoniem. Hetzelfde geldt voor spreekwoorden die bovendien impliciet een waarschuwing bevatten.
Het apothegma lijkt daarom meer op het aforisme dan op het spreekwoord, aangezien de auteur algemeen bekend is. Het belangrijkste verschil tussen het apothegma en het aforisme is dat het eerste meestal geen betrekking heeft op ernstige problemen, behalve dat het aangenaam of grappig is. Daarom kan het apothegma ook een gracieus uitgesproken zin zijn die geen morele inhoud bevat.
We moeten in gedachten houden dat filosofie het nieuwe rationele model was geworden dat de mythische verhalen uit het verleden verving en in filosofische teksten (vooral die gerelateerd aan ethiek) was het noodzakelijk om toevlucht te nemen tot een soort van eenvoudige, directe en duidelijke zinnen die lieten zien een concreet idee. Daarom nemen filosofen als Aristoteles of de sofisten hun toevlucht tot het apothegma als een vereenvoudigde formule om hun ideeën uit te drukken.
Het zijn de apothegmen die in verschillende sectoren van onze samenleving worden gebruikt. Dit gebeurt bijvoorbeeld op het gebied van politiek. In dit geval zijn er door de geschiedenis heen belangrijke gebeden van dit type opgekomen en een goed voorbeeld wordt gegeven door de voormalige president van Argentinië, Juan Domingo Perón. En hij ging zelfs zo ver om te bevestigen dat de peronisten als katten waren, want als het leek of ze aan het vechten waren, was wat ze echt aan het doen waren, zich voortplanten.
Een ander voorbeeld van apothegm kan het voorbeeld zijn dat de schrijver Jorge Luis Borges uitsprak over de mensen die tot de peronistische beweging behoren: "De peronisten zijn goed noch slecht: ze zijn onverbeterlijk."
