Wetenschap

Wat zijn archaebacteriën? »De definitie en betekenis ervan

Anonim

Archaebacteriën maken deel uit van een zeer belangrijke groep organismen, wiens specifieke kenmerken het mogelijk maken om een ​​domein genaamd " Archaea " te creëren. Deze term wordt gebruikt om een ​​reeks eencellige microben te onderscheiden, die, zoals bacteriën, geen kern of interne vliezige organellen hebben, maar wel bepaalde eigenschappen vertonen waardoor ze ervan verschillen.

Archaeas werden aanvankelijk geclassificeerd als prokaryotische bacteriën die deel uitmaken van het zogenaamde "Monera-koninkrijk" met de naam archaebacteriën. Na verloop van tijd is echter ontdekt dat ze een autonome ontwikkeling hebben en enkele verschillen van biochemische aard, waardoor ze uniek zijn. Het is zo erg dat archaebacteriën een domein en een koninkrijk hebben gecreëerd dat is verdeeld in 5 bewezen phyla, die nog moeten worden geïdentificeerd, zijnde de Euryarchaeota- en Crenarchaeota-groepen die het meest zijn onderzocht.

Archaebacteriën worden gekenmerkt door:

  • Wees de oudste ter wereld.
  • Ze zijn er in verschillende vormen: stokken, spirils, palmbomen.
  • Ze hebben niet de basisstructuur van de celwand.
  • Ze hebben lipiden met andere weefsels dan bacteriën.
  • De voortplanting is aseksueel.
  • Ze missen een kern.
  • Sommige hebben het vermogen om hoge temperaturen te weerstaan.
  • Ze zijn in staat om zwavel te synthetiseren, naast andere chemicaliën.

Onder de archaebacteriën die het meest bekend zijn, zijn:

  • Crenochaeota's: ze behoren tot de hyperthermofiele soort, dat wil zeggen dat ze bestand zijn tegen hoge temperaturen, maar deze soort kan ook overleven in omgevingen met lage temperaturen, zoals zeeën en sedimenten.
  • Euryarchaeota: deze groep kan in hoge zoutconcentraties voorkomen en ze halen hun energie uit licht en hebben geen chlorofylkleurstof.
  • Korarchaeota: vertegenwoordigt een kleine groep hyperthermofielen. Ze worden beschouwd als de oudste archaea.
  • Nanoarchaeota: deze groep leeft bij hoge temperaturen in continentale en maritieme gebieden. Volgens studies moet deze soort om te overleven in contact blijven met een gastheer.