Hedendaagse kunst is er een die zich in de huidige tijd bevindt en die verbonden is met moderne samenlevingen. Zijn werken vertegenwoordigen de artistieke uitingen die in de 20e eeuw zijn ontstaan. In sommige teksten staat echter dat hedendaagse kunst is gemaakt na de Tweede Wereldoorlog. Veel kunstmusea noemen al die collecties uit die periode hedendaagse kunst.
Men kan dus zeggen dat het begrip hedendaagse kunst overeenkomt met elk tijdperk waarin het zich voordoet. Wat betekent dat deze kunst in elk stadium van de geschiedenis kan worden geproduceerd en altijd hedendaags zal zijn, voor degenen die zich binnen die periode bevinden. Hedendaags was bijvoorbeeld de kunst die Da Vinci maakte voor degenen die in de 15e eeuw aanwezig waren.
Er zijn echter een reeks criteria die ervan uitgaan dat hedendaagse kunst ontstaat als gevolg van de avant-garde opkomst van het begin van de twintigste eeuw. Deze artistieke werken werden gekenmerkt door het tonen, formeel en conceptueel, van een reeks ideeën die een revolutie teweegbracht in de kunst als zodanig; door de afbraak van traditionele modellen of door de kritische en experimentele aard ervan. Enkele van de hedendaagse artistieke stijlen van groot belang zijn:
Fauvisme: het ontstaat tussen de jaren 1904 en 1907. Het was een kunststijl die werd geboren als afwijzing van het impressionisme en werd gekenmerkt door kleur, het primaire element van het schilderij en werd op een gepassioneerde manier gebruikt. De belangrijkste exponenten waren: Maurice de Vlaminck, Paul Signac en Henri Matisse.
Kubisme: deze beweging is ontstaan tussen de jaren 1904 en 1917. Het werd gekenmerkt door het gebruik van neutrale tinten: wit, lichtgroen, grijs, etc. En door de observatiehoeken van de objecten, die worden vermenigvuldigd om een vierde dimensie te bereiken. De exponenten waren: Georges Braques en Pablo Picasso.
Expressionisme: dit model van hedendaagse kunst werd geboren in Duitsland in 1905, toen de zogenaamde " Die Brücke " werd opgericht. Deze stijl werd gekenmerkt door het uitdrukken door middel van schilderen, de innerlijke pijn van de auteur, waardoor een zeer expressief werk vol drama werd gewaardeerd, waarin de vervorming en karikatuur van de beelden werden getoond. De oprichters waren: Vincent van Gogh, Edvard Munch, James Ensor, Henri Toulouse-Lautrec.
