Het woord ascese is een term die is afgeleid van het Griekse "askesis", wat "oefenen of oefenen" betekent. Het is een woord dat in de oudheid werd gebruikt om te verwijzen naar de lichaamsbeweging van Griekse atleten; Dit concept werd echter aangepast aan het spirituele vlak, en bleef als een filosofie, die de oefening van het spirituele deel van de persoon voorstelt.
In gewone taal is ascese verbonden met soberheid en in die zin is de ascetische persoon iemand die afstand doet van alle materiële bezittingen en zich alleen op het spirituele concentreert.
Die filosofen die het met deze leerstelling eens waren, begrepen dat de mens een gevoelig wezen is dat niet vrijgesteld is van lijden, daarom en zodat dit hem niet al te veel raakt, is het noodzakelijk dat de persoon oefent. mentaal en creëer gewoontes die je karakter versterken.
De cynische filosofen leefden met een zeker ascetisme, aangezien ze alleen gebruikten wat onmisbaar was om te overleven, naast het feit dat ze afhankelijk waren van zichzelf, het doel van een matig leven was om niet afhankelijk te zijn van of onderworpen te zijn aan iemand.
Deze filosofie wordt geassocieerd met religie. De aanhangers van deze leerstelling verklaarden dat door het afwijzen van materiële genoegens, zijn geest erin slaagde zichzelf te zuiveren. Dit is de reden waarom hun leven vol soberheid was en geleid door strikte ethische richtlijnen.
Ondanks dat het als een onafhankelijke ideologie werd beschouwd, bleef ascese (na verloop van tijd) bepaalde religies aanhangen, zoals de islam, het christendom en het boeddhisme, waar de aanhangers van dit systeem hun toevlucht namen tot deze levensstijl om een band te creëren. veel sterker bij God.
In de christelijke religie trokken veel religieuze gemeenschappen weg uit de steden om een ascetisch leven te kunnen leiden, in landelijke of woestijngebieden; Dit deden ze om zich uitsluitend te wijden aan meditatie en gebed, zonder aardse zaken erbij te betrekken. Enkele van de christenen die ervoor kozen een ascetisch leven te leiden, waren onder anderen de heilige Antonius de abt, Paulus van Thebe.
Het boeddhisme heeft als basisprincipe de weerspiegeling van het lijden, totdat het ervan wordt bevrijd, tijdens de uitvoering van "nirvana". Om dit te bereiken, is het noodzakelijk dat bepaalde praktijken zoals onverschilligheid en meditatie worden geaccentueerd.
