Een seriemoordenaar is meestal een persoon die drie of meer mensen vermoordt, meestal in dienst van abnormale psychologische bevrediging, waarbij de moorden plaatsvinden gedurende een maand en met een aanzienlijke pauze (een "bedenktijd") tussen hen in.. Verschillende autoriteiten hanteren verschillende criteria bij het aanwijzen van seriemoordenaars. Terwijl de meesten een drempel van drie moorden stellen, breiden anderen deze uit tot vier of verlagen ze tot twee. Het Federal Bureau of Investigation (FBI), bijvoorbeeld, definieert seriemoord als "een reeks van twee of meer moorden, gepleegd als afzonderlijke gebeurtenissen, meestal, maar niet altijd, door een aanvaller die alleen handelt".
Hoewel psychologische bevrediging het algemene motief is voor seriemoorden, en bij de meeste seriemoorden seksueel contact met het slachtoffer betrokken is, stelt de FBI dat de motieven van seriemoordenaars woede, sensatie zoeken, financieel gewin en aandacht zoeken. De moorden kunnen op een vergelijkbare manier worden geprobeerd of voltooid, en de slachtoffers kunnen iets gemeen hebben: bijvoorbeeld leeftijdsgroep, uiterlijk, geslacht of ras.
Seriemoord is niet hetzelfde als massamoord (het doden van talloze mensen bij een bepaald incident); Evenmin is het een moordpartij (waarbij de moorden in korte tijd op twee of meer plaatsen worden gepleegd). Echter, gevallen van langdurige episodes van sequentiële moorden tijdens periodes van weken of maanden zonder schijnbare "bedenktijd" of "terugkeer naar normaliteit" hebben gedaan sommige experts suggereren een hybride categorie "seriemoordenaar"
De Engelse term en het concept van 'seriemoordenaar' worden vaak toegeschreven aan de voormalige FBI-speciaalagent Robert Ressler in 1974, en auteur Ann Rule stelt in haar boek Kiss Me, Kill Me (2004) dat de Engelse eer voor Het bedenken van de oude seriemoordenaar gaat naar LAPD-detective Pierce Brooks, die het ViCAP-systeem in 1985 heeft gemaakt.
Er is echter voldoende bewijs dat de term eerder in Europa en de Verenigde Staten werd gebruikt. De Duitse term en concept werd bedacht door de invloedrijke Ernst Gennat, die Peter Kürten beschreef als Serienmörder (letterlijk "seriemoordenaar") in zijn artikel "Die Düsseldorfer Sexualverbrechen" (1930). En, volgens de Oxford English Dictionary, kwam de specifieke term "seriemoordenaar" voor het eerst naar voren in een Duits filmartikel geschreven door Siegfried Kracauer over de Duitstalige film M (1931), die een pedofiel Serienmörder portretteert.
In zijn boek Serial Killers: The Method and Madness of Monsters (2004) betoogt strafrechthistoricus Peter Vronsky dat hoewel Ressler de term 'seriële moord' binnen de wet had kunnen bedenken, op de Bramshill Police Academy in Groot-Brittannië, En "seriemoordenaar" verschijnen in John Brophy's boek The Meaning of Murder (1966). In zijn meest recente studie stelt Vronsky dat de term "seriemoord" voor het eerst populair Amerikaans gebruik werd toen het in het voorjaar van 1981 in The New York Times werd gepubliceerd., om de seriemoordenaar Wayne Williams uit Atlanta te beschrijven. Later, in de jaren tachtig, werd de term 233 keer gebruikt in de pagina's van de New York Times, maar aan het eind van de jaren negentig, in het tweede decennium van publicatie, klom het gebruik van de term tot 2514 keer in de landelijke krant De registry “.
