Asonance is een retorische figuur die bestaat uit de herhaling van geluiden geproduceerd door klinkers in een zin of zin. Het is een soort alliteratie waarbij de klinkers alleen worden herhaald.
Een figuur die een bijzondere schoonheid voor een tekst produceert, is assonantie. Door middel van dit cijfer, de auteur kan van een tekst een genereren sound effect aan de boodschap via de herhaling van geluiden die een muzikale effect van de herhaling van de klinkers in een zin te veroorzaken.
Dit hulpmiddel dat op een bijzondere manier in poëtisch proza kan worden gebruikt, brengt harmonie in de tekst. Dit soort bronnen laat zien dat niet alleen wat een auteur zegt belangrijk is, maar ook de manier waarop ze het uitdrukken. Met behulp van dit hulpmiddel wil de auteur zijn woorden poëtisch mooi vormgeven
Assonanties krijgen betekenis op literair gebied, terwijl in een informeel gesprek de zoektocht naar dit hulpmiddel oubollig kan zijn. Deze stijlapparaten zorgen ervoor dat woorden op zichzelf iets uitdrukken dat verder gaat dan de juiste betekenis van het woord.
Assonantie is een hulpmiddel dat ook wordt gebruikt bij het samenstellen van teksten van liedjes in het Spaans, wanneer de melodieën een muzikaliteit krijgen die gemakkelijk te onthouden is dankzij zinnen die eindigen op woorden die rijmen op assonantie. In de huidige poëzie is het gebruik van assonanties in poëzie zeldzaam, omdat de nabijheid in de tekst van woorden met een vergelijkbaar geluid enige vermoeidheid kan veroorzaken. Dat wil zeggen, de assonantie op zich en in de juiste context, goed gebruikt, is erg mooi. Maar als dit stilistische apparaat buitensporig wordt misbruikt, kan er bij de lezer een zekere vermoeidheid ontstaan. Als ze dat doen, de lezer is meer aandacht aan de rijm zelf dan om de betekenis van de poëtische boodschap.
In dat geval zoeken we de mogelijkheid om een van deze woorden te vervangen door een andere die anders klinkt door de constructie van vrijrijmende verzen. Poëtische smaken worden ook gekenmerkt door de subjectiviteit van de lezer. Er zijn dichters die er bij het schrijven van poëzie vooral op letten dat de tekst geen assonanties bevat en deze corrigeren.