Door het Woordenboek van de Spaanse taal gedefinieerd als " Hulp, hulp, bescherming", zodat gerechtelijke bijstand kan worden gedefinieerd als de hulp die wordt geboden door gerechtelijke autoriteiten.
In navolging van de hoogleraar procesrecht de heer José María Asencio Mellado bij meerdere gelegenheden, kunnen de rechtbanken waarvoor een procedure wordt gevoerd op zichzelf bepaalde procedurele handelingen niet uitvoeren, hetzij omdat ze bevoegd zijn voor een andere rechtbank, hetzij vanwege plaatsvinden buiten het grondgebied waarop zij hun rechtsmacht uitoefenen. In dergelijke gevallen is het nodig om de samenwerking van verschillende rechtbanken te vragen.
Vormen van gerechtelijke bijstand.
Juridische bijstand zelf: het heet commissie en is niets anders dan de samenwerking die de rechtbanken met elkaar verlenen en waaraan de bepalingen van art. 234 en 235 van de CPC. Het komt op drie manieren tot stand:
Verzending: wanneer een hogere rechtbank iemand met een lagere rangorde bestelt (art. 234 en 236 CPC).
Vermanen: wanneer ze worden uitgevaardigd tussen rechtbanken van dezelfde hiërarchie (artikel 235 CPC).
Verzoekschrift of Rogatory: wanneer een rechtbank van een lagere categorie naar een hogere categorie wordt verwezen (artikel 188 CPC).
Gerechtelijke bijstand van de staat: het is degene die andere bevoegdheden verleent aan de rechterlijke macht.
Internationale rechtshulp: de rechterlijke macht is uitgeput binnen de territoriale grenzen van de respectieve staat, dus gerechtelijke onderlinge communicatie is noodzakelijk om procedurele handelingen uit te voeren in andere landen dan het hoofdkantoor van de gerechtelijke autoriteit waar het proces wordt uitgevoerd. Onder deze vormen van opluchting hebben we:
Executies: Execution is het openbare document dat de straf bevat waarvan de erkenning in een ander land wordt gevraagd. Onze CPC legt in de artikelen 850 en 851 de procedure vast voor de erkenning van buitenlandse vonnissen in ons land.
Diplomatieke brieven: gerechtelijke communicatie van een verzoekende staat aan een aangezochte staat om informatie te verkrijgen, onderzoeken uit te voeren en bepaalde procedurele bewijzen te verrichten. Er worden twee typen onderscheiden:
- Degenen die verwijzen naar preventieve maatregelen voor eigendommen, goederen of mensen.
- Degenen die verwijzen naar eenvoudige procedurele handelingen.
