De term axiologie komt van het Franse "axiologie" en dit is afgeleid van het Griekse "ἄξιος" wat "met waarde" of "waardig" betekent en "logos" wat "verdrag" betekent, naast het achtervoegsel "ia" dat kwaliteit aangeeft, in de oudheid verwees naar de "studie van wat waardig is" of "verdrag van wat waardevol of waardig is"; met het verstrijken van de tijd veranderde de terminologie ervan om uiteindelijk "de theorie of de studie van waarden" te betekenen. Axiologie is dat deel van de filosofie dat ordent en zich richt op de studie van de aard van waarden en evaluatieve oordelen. Volgens bronnen werd het woord axiologie voor het eerst geïmplementeerd door de Fransman Paul Lapie in 1902in zijn werk Logique de la volonté; om later te worden gebruikt door de Duits-Duitse Eduard Von Hartmann in zijn werk Grundriss der Axiologie in 1908.
Dan kan worden gezegd dat axiologie de studie van waarde of goedheid in de ruimste zin is. Het onderscheid wordt gewoonlijk gemaakt tussen intrinsieke en extrinsieke waarde, dat wil zeggen tussen wat op zichzelf waardevol is en wat alleen waardevol is als middel voor iets anders, wat extrinsiek of intrinsiek waardevol kan zijn. Volgens de aard van de axiologie zijn er twee filosofische stromingen die idealisme zijn, waar er objectief idealisme is waarvan wordt aangenomen dat waarde buiten mensen of dingen ligt en subjectief idealisme waarvan wordt aangenomen dat waarde kan worden gevonden in het bewustzijn van het individu. En de filosofische stroming van het materialisme laat zien dat de aard van waarde berust op en afhangt van het vermogen van elk individu om wat hem omringt op een objectieve manier te waarderen.
Opgemerkt moet worden dat axiologie en deontologie de belangrijkste takken van de filosofie zijn die bijdragen aan de ethiek, een van de algemene takken hiervan.
