Het is een term die alle processen probeert te omvatten die kenmerkend zijn voor de tweede verkiezingsronde, een systeem dat in verschillende landen moet worden gebruikt. De verkiezingen om de vertegenwoordigers van uitvoerende of wetgevende functies aan te wijzen, hebben voornamelijk deze bijzonderheid. Het woord komt ook van het Franse "ballottage", dat voor het eerst in de genoemde taal werd bedacht, vanwege de officiële oprichting die door Napoleon III in het 19e-eeuwse Frankrijk werd gelanceerd; door de jaren heen werd de wet niet vaak toegepast, maar in 1958, terwijl de V-republiek werd geboren, werd het opnieuw benadrukt in de grondwet, met enkele wijzigingen die meer strengheid toevoegden. Opgemerkt moet worden dat het stembiljet alleen wordt toegepast bij die verkiezingen waarbij de kandidaten de geschatte waarde met betrekking tot de stemmen niet halen.
Het proces kan variëren en de uiteindelijke kandidaten worden niet altijd geselecteerd op basis van dezelfde filosofie; Om deze reden zijn verschillende soorten stembiljetten ontworpen, waaronder ze in aanmerking komen: zonder barrière, waarbij de kandidaten die met een hoger percentage stemmen naar buiten zijn gekomen degenen zijn die naar de tweede ronde gaan, en de winnaar degene is die behaalt, zoals normaal lopen, meer stemmen; Met een eenvoudig toegangsmechanisme is het er een waarin, als de kandidaten een bepaald percentage van de vastgestelde stemmen niet overschrijden, een tweede "ronde" wordt uitgevoerd; Het laatste, het samengestelde toegangsmechanisme genaamd, dat sterk varieert in het land waarin het zich bevindt, maar meestal dicteert dat, om plaats te maken voor een tweede ronde, de kandidaten een bepaald percentage moeten hebben gepasseerd en dat er onder de gekozenen een minimum moet zijn verschillen hiervan.
