Bio-ethanol is een brandstof die wordt verkregen door de fermentatie van de suikers in sommige groenten. Chemisch heeft dezelfde chemische samenstelling van ethyl alcohol, zodat de kenmerken analoog. Echter, er is iets dat hen onderscheidt en dat is dat bio-ethanol wordt geproduceerd uit de verwerking van biomassa en ethylalcohol uit andere soorten van de middelen.
Enkele van de groenten die worden gebruikt voor de productie van bio-ethanol zijn: suikerriet, bieten, maïs, sorghum en sommige granen zoals gerst of tarwe. Tegenwoordig is bio-ethanol de meest geproduceerde biobrandstof ter wereld, waarbij een van de bovengenoemde grondstoffen wordt gebruikt.
Landen als Brazilië halen bio-ethanol voornamelijk uit suikerriet. En de Verenigde Staten halen het uit maïszetmeel. Beide landen worden beschouwd als de grootste producenten van deze brandstof.
Het gebruik van bio-ethanol is onderwerp van veel discussie geweest, aangezien sommigen van mening zijn dat bio-ethanol, in tegenstelling tot fossiele brandstoffen, duurzaam is en op lange termijn economische milieuvoordelen biedt; terwijl anderen van mening zijn dat de winning van bio-ethanol groot heeft geleid tot ontbossing en een stijging van de kosten van voedsel.
Deze biobrandstof biedt een reeks voordelen, waarvan er enkele zijn: het is een hernieuwbare brandstofbron, het vermindert de afhankelijkheid van olie, het is een veel schonere brandstofbron, gemakkelijk te produceren en te reserveren. Het gebruik ervan vervuilt minder ecologisch, wat een haalbare optie is voor de uitputting van fossiele brandstoffen zoals olie of gas.
De productie van bio-ethanol kan echter bepaalde nadelen met zich meebrengen, waarvan sommige: als deze brandstof wordt gewonnen uit suikerriet of maïs, zou dit ernstige gevolgen voor het milieu hebben; het gebruik ervan is beperkt tot motoren met een laag of laag vermogen, kosten zijn meestal hoger omdat er grote kweekruimtes nodig zijn.
Deze biobrandstof vertegenwoordigt voor de wereld (ondanks de ongemakken die de productie ervan met zich meebrengt) een hulpbron met een lange toekomst, het belangrijkste is om te weten hoe het evenwicht te vinden tussen het gebruik en de productie ervan en de gevolgen die vanuit agrarisch en economisch oogpunt ontstaan in veel landen.
