De term Bizarro is door de geschiedenis heen aangeduid als een kwaliteit van de mens die een stevig, sterk karakter definieert, uitstekend omdat het een rechtopstaande houding heeft. Bizarro staat voor positieve eigenschappen, tussen klasse en onderscheiding, een bizarre houding was een teken van respect en een hoge houding. Het woord Bizarro is echter in de loop van de tijd gekruist, omdat het woord "Bizar " uit Europa "Vreemd", "Extravagant", " Abnormaal ", Atypisch "betekent en dus een verkeerd concept geeft aan die term. Ondanks dat het onjuist is, is het geaccepteerd en tegenwoordig weten maar weinigen wat Bizarro betekent.
Als bizar verwijst het ook naar het gebruik van methoden en vormen in de kunst, zozeer zelfs dat ze niet kunnen worden gecatalogiseerd en geordend in een traditionele kunststijl die op de een of andere manier de gebruikelijke schema's voor evaluatie doorbreekt. De oorspronkelijke term Bizarro is in de loop van de geschiedenis het voorwerp van grote bewondering geweest, zozeer zelfs dat op basis van dit soort ' Kunst'- personages illustere en helden zijn gecreëerd, zoals het beeld, dat de 2 concepten combineert, de juiste en degene die verkeerd is geïnterpreteerd.
Als we de oorlogsverhalen, de Griekse, Romeinse mythologie en we zien dat de term verwijst naar de moed van krijgers, want toen een veldslag Bizar was, was het omdat de troepen hun leven gaven in een heroïsche daad, dat de dood was een eer. Op dit moment wordt dit concept niet meer gebruikt, worden we Bizar als we geen deel uitmaken van het gewone, van het normale en we worden bespot, bekritiseerd of zelfs bewonderd voor het 'andere' in onze manier van ons gedragen of handelen.
