Op het gebied van het recht, in het bijzonder in het Romeinse recht, wordt het "Bonorum Possessio" genoemd, een juridisch instrument dat door de rechter of praetor door middel van de wet wordt verleend aan enkele familieleden zodat zij de bevoegdheid hebben om het bezit van de geërfde activa, zonder de noodzaak om als erfgenamen te worden beschouwd, dient te worden opgemerkt dat dit proces vooraf moet worden aangevraagd door genoemde familieleden, dit systeem ontstaat als een reactie op het oude systeem dat bekend staat als hereditas, dat tot het burgerlijk recht behoorde.
De belangrijkste begunstigden van de opkomst van de "Bonorum Possessio". Die personen die niet langer voor erfrecht hadden gekozen vanwege een strikte wet die deel uitmaakte van een oude burgerlijke wet, die totaal verschilde van wat de balans was, aangezien de Het stond de kinderen die waren vrijgesteld, de dochters die een huwelijk hadden gesloten, de ouderwetse familieleden en de bloedverwanten via vrouwen, niet toe om te genieten van de goederen die hun vader had geërfd.
Het is heel goed mogelijk dat de belangrijkste reden voor de creatie van deze tool is om als een aanvulling te fungeren, waarmee het recht van degenen die beweren enig recht op een erfenis te hebben, werd beschermd, hiervoor was het noodzakelijk dat genoemde persoon voor een magistraat om zijn legitimiteit over genoemde erfenis aan te tonen, waarvoor hij een document moest tonen dat hem als legitieme erfgenaam (testamentair) bewees of, bij gebreke daarvan, de bloedband moest aantonen die hem met de overledene verbond, waarna de magistraat overging tot machtiging van de erfgenaam van de activa, die vergezeld gingen van het "interdictum quorum bonorum" dat hen macht gaf over die mensen die voor die activa wilden kiezen, zonder dat dit nodig was dat de "hereditatis petitio" worden gebruikt
Na dit systeem werden correctie en aanvullende functies toegekend, die door de praetor werden goedgekeurd, zelfs voor die mensen die geen burgerlijke erfgenaam in hun bezit hadden, een voorbeeld hiervan was toen een persoon stierf zonder een testament achter te laten, op dat moment verleende de praetor de eigendom van de activa aan die personen die niet als burgerlijke erfgenamen werden beschouwd.
