Bronchi worden gedefinieerd als de reeks buizen die deel uitmaken van de structuur van het ademhalingssysteem. Er zijn twee hoofdbronchiën, die ontstaan in het laatste deel van de luchtpijp en elk gaat naar een long. Aan de andere kant nemen de lobaire bronchiën en de bronchiolen, de laatste van een kleinere omvang, het over in de longen.
Wanneer de lucht in het lichaam volgt de baan van de trachea en bronchi, zodat op deze wijze de gasuitwisseling wordt gewaarborgd het bloed niveau en aldus kan de zuurstofvoorziening van de weefsels van het hele lichaam. De wand van deze structuren bestaat uit kraakbeen en spier-, elastische en slijmvlieslagen.
De belangrijkste bronchiën hebben hun oorsprong in de vertakking die de luchtpijp aan het onderste uiteinde presenteert, de ene rechts en de andere links, vanaf dat punt gaan deze structuren naar de corresponderende long via een reeks vertakkingen in de vorm van takken totdat ze uiteindelijk buisvormige structuren bereiken. met een zeer kleine diameter die bekend staan als bronchiolen, die uiteindelijk plaatsmaken voor de functionele eenheid van de long die de alveolus wordt genoemd.
Deze structuren worden gevormd door een interne of mucosale laag die op zijn beurt bestaat uit structuren die de vorm hebben van haren die bekend staan als trilharen, deze mooie hebben de functie om een vegende beweging uit te voeren die is gericht op de buitenkant om de luchtwegen schoon en vrij te houden van afscheidingen, vreemde voorwerpen zoals stof en micro-organismen die erin kunnen komen.
In de periferie bestaan de bronchiën uit gladde spieren die worden omsloten door kraakbeen, waardoor ze hun diameter kunnen vergroten of verkleinen terwijl ze altijd doorlaatbaar blijven. Het is belangrijk op te merken dat de bronchiën de zetel zijn van een groot aantal aandoeningen, waarvan de meest voorkomende de infecties zijn die bekend staan als bronchitis bij volwassenen en bronchiolitis bij zuigelingen. In het specifieke geval van bronchitis kunnen ze te wijten zijn aan zowel virussen als bacteriën en hun belangrijkste symptomatologie is de hoest die droog of nat kan zijn, afhankelijk van of er al dan niet secreties zijn.
