In de context van computergebruik wordt de broncode gedefinieerd als de reeks tekstregels, de richtlijnen die de computer moet volgen om het programma te maken; het staat dus in de broncode, waar de werking van de computer is geschreven.
De broncode van een programma is geschreven in een specifieke programmeertaal, maar dit type taal kan niet rechtstreeks door de computer worden uitgevoerd, maar moet worden vertaald in een andere taal die de computer gemakkelijker kan uitvoeren. Voor deze vertaling worden onder meer zogenaamde compilers, assembleurs, tolken gebruikt.
Toegang krijgen tot de broncode van een programma bestaat uit toegang hebben tot de algoritmen die zijn ontwikkeld door de makers ervan. Het is de enige manier om een programma efficiënt te transformeren.
Als het gaat om het vrijgeven van een broncode, betekent dit het delen van dat schrijven met elk onderwerp dat het vereist, dat wil zeggen dat elk individu het kan analyseren, kopiëren en wijzigen. De bevrijding van een code van een programma brengt een zekere onzekerheid met zich mee, aangezien de werking ervan aan het licht komt. Evenzo wordt het meestal niet vrijgegeven voor commerciële toepassingen.
De broncode wordt op zijn beurt ook gebruikt om te verwijzen naar de broncode van andere softwarecomponenten, zoals de broncode van een webpagina, die is geschreven in HTML of Javascript-taal; en dat wordt dan uitgevoerd door de webbrowser, zodat de pagina te zien is bij het bezoeken ervan.
De tak van de informatica die verantwoordelijk is voor het maken van broncodes is software engineering.
