Coalescentie wordt het fenomeen genoemd waarbij twee lichamen of materialen in één kunnen worden verenigd. De term wordt met name gebruikt om te verwijzen naar metalen die een lasproces ondergaan, vooral een die thermische actie gebruikt, gewoonlijk smeltlassen genoemd, om het oppervlak van beide metalen elementen zodanig te verwarmen dat ze in staat zijn om de een met de ander. Met dit proces kan de coalescentie van gedeeltelijk versmolten metaalkorrels worden bereikt, waarmee een enkel kristallijn systeem kan worden bereikt. Als gevolg hiervan zorgt een epitaxiale groei ervoor dat de kristallijne coalescentie en de gesmolten materialen oppervlakkig bij elkaar blijven.
Binnen de chemie staan die fasedomeinen die een identieke samenstelling hebben bekend als coalescentie, ze komen samen om een groter fasedomein te worden. Een eenvoudig voorbeeld van dit fenomeen is dat van kwik, want wanneer veel druppels naast elkaar in dezelfde ruimte bestaan, komen ze samen om slechts één druppel te vormen. Evenzo kun je, wanneer je een bak met water en olie heftig schudt, zien hoe ze samenkomen in kleine belletjes en dan scheiden in slechts één druppel.
In fysische geografie, er een verschijnsel onder de naam van coalescentie, waarbij vanwege de regens dat een gebied met veel dalen of tectonic depressies beïnvloeden de stroom van sedimenten wordt gestimuleerd, die worden afgewisseld volgens de stroom degene die mobiliseert. Dit zal, naarmate de tijd verstrijkt en verschillende regenseizoenen, resulteren in de gekruiste gelaagdheid van de plaats.
