De term berekening komt uit het Latijn, volgens de RAE van «computatĭo», maar andere bronnen formuleren dat het afgeleid is van het Latijnse woord «computare» gevormd door het voorvoegsel «com» gelijk aan «con» en «putare» wat «berekenen» betekent., evalueren ". De definitie van computergebruik is de wetenschap die zich bezighoudt met de studie van computers, die hun ontwerp, werking en gebruik bij gegevensverwerking omvat. Met andere woorden, computing verwijst naar de wetenschappelijke studie die is gebaseerd op automatische systemen voor informatiebeheer, die kan worden uitgevoerd met behulp van daarvoor ontworpen tools.
Computing combineert bepaalde theorie en praktijk van het gebied van engineering, wiskunde, logica, informatietheorie etc.
Wat is computergebruik
Inhoudsopgave
Computeren is de wetenschap of automatische behandeling van informatie, die kan bestaan uit een reeks symbolen, cijfers of woorden, die in het algemeen een alfanumerieke uitdrukking wordt genoemd.
Bovendien kan worden gezegd dat computergebruik de technologie is die het mogelijk maakt om de behandeling van informatie via automatische computermachines te bestuderen, daarom wordt het geconceptualiseerd als de wetenschap die de werking van computers bestudeert, evenals hun ontwerp en gebruik in de informatiemanagement.
Geschiedenis van computers
Het heeft een geschiedenis van niet meer dan een eeuw, hoewel bronnen beweren dat het begin terug te voeren is tot het begin van het maken van machines of apparaten die naar verschillende rekentaken werden geleid; In 1623 werd de eerste mechanische rekenmachine uitgevonden door een beroemde Duitse wiskundige genaamd Wilhelm Schickard.
Pas in de jaren veertig begonnen bepaalde artefacten te verschijnen die het mogelijk maakten om meerdere processen uit te voeren, dat wil zeggen dat ze niet beperkt waren tot wiskundige berekeningen; in de jaren '80 ontstonden personal computers of pc's; en het was voor de twintigste eeuw dat de ontwikkeling van de computer een grotere hausse kende en zich tot op de dag van vandaag verder ontwikkelde.
Charles Babbage (1791-1871) was een Britse wiskundige en informaticus. Hij ontwierp en implementeerde gedeeltelijk een stoommachine van mechanische verschillen, om numerieke tabellen te berekenen. Hij ontwierp ook, maar bouwde nooit, de analytische engine voor het uitvoeren van tabellen of computerprogramma's. Volgens deze uitvindingen wordt hij beschouwd als een van de eersten die op het idee kwam van wat nu bekend staat als een computer, en daarom wordt hij gezien als de vader van de computers. Delen van de onvoltooide mechanismen zijn te zien in het London Science Museum. Een deel van zijn hersenen bewaard in formaline wordt tentoongesteld in "The Royal College of Surgeons of England", gevestigd in Londen.
De machines van de eerste generatie werden gekenmerkt door hun grootte, aangezien ze een complete kamer bezetten, bovendien was hun programmering door middel van een taal van machines ontworpen door lege buizen, en ze waren erg duur.
De tweede generatie ontstond in de jaren zestig, deze machines konden meer gegevens verwerken en waren kleiner van formaat, en de informatie die werd ingevoerd via ponskaarten.
Machines van de derde generatie werden gekenmerkt door het gebruik van besturingssystemen zoals die van IBM, en er werden geïntegreerde schakelingen gebruikt en tegen die tijd werden minicomputers geïntegreerd.
En de vierde generatie die werd gekenmerkt door het verschijnen van microchips, iets dat van groot belang was bij computers, nam geleidelijk af in omvang en kostte meer snelheid en was goedkoper.
Elementen van computergebruik
Computeren en informatica zijn gelijkwaardige termen, beide zijn disciplines die verantwoordelijk zijn voor het automatisch bestuderen en behandelen van informatie en het mogelijk maken om een grote hoeveelheid informatie op te slaan, te verwerken en te manipuleren in apparaten die steeds kleiner worden. Het is samengesteld uit twee essentiële elementen, namelijk de hardware en de software.
Software ontwikkeling
Het is het logische deel van de computer en omvat toepassingsprogramma's, besturingssystemen, hulpprogramma's en alles waardoor de machine naar tevredenheid kan reageren op de eisen van de gebruiker. De software is meestal ingedeeld in twee grote blokken, een basis- en een andere applicatie. Het meest bekende basiselement is het besturingssysteem, maar ook vertalers, hulpprogramma's of hulpprogramma's en de assembler maken er deel van uit.
Binnen de applicatiesoftware is er een deel gewijd aan de logische organisatie van de gegevens. Om een computer zijn functies te laten uitvoeren, moet deze worden geleverd met een programma of een reeks instructies die begrijpelijk zijn voor die machine. De communicatie verloopt via verschillende programmeertalen, waarvan de meest gebruikte talen op hoog niveau worden genoemd, die het meest synthetisch, het gemakkelijkst te gebruiken of het meest lijken op een natuurlijke taal.
Voor de ontwikkeling van software is de tussenkomst van meerdere personen vereist, zoals de opdrachtgever die bijvoorbeeld problemen heeft in zijn bedrijf en opgelost dient te worden, in deze situatie wordt de hulp ingeroepen van een systeemanalist, die is verantwoordelijk voor het verzenden van het naar alle eisen en behoeften van genoemde klant, uiteindelijk komen de programmeurs tussen, die verantwoordelijk zijn voor het coderen en ontwerpen van het systeem en vervolgens het testen en installeren ervan in het bedrijf.
De fasen van het proces voor de ontwikkeling van software zijn:
1. Analyse van vereisten: om een software te maken, is de eerste stap het extraheren van de vereisten van het product. Hiervoor is vaardigheid en ervaring in software engineering of computertechnicus nodig om dubbelzinnige, onvolledige of tegenstrijdige vereisten te herkennen.
Het System Requirements Specification-document (ERS) is de site waar het resultaat van de analyse van de eisen van de klant wordt weergegeven, waarvan de structuur wordt bepaald door verschillende standaarden zoals de CMM-I. Op dezelfde manier wordt een entiteitsdiagram gedefinieerd. Relatie, waarin de belangrijkste entiteiten die deelnemen aan de ontwikkeling van de software worden weerspiegeld.
2. Ontwerp en architectuur: de algemeenheid van de operatie moet worden bepaald zonder details te specificeren. Dit gebeurt door de integratie van technologische implementaties, zoals het netwerk, hardware, onder andere.
3. Programmering: deze fase is de langste in termen van duur en complexiteit, en is ook nauw verbonden met de gebruikte programmeertalen. Deze fase is ontwikkeld door een computeringenieur.
4. Testen: deze fase bestaat uit het controleren of de ontwikkelde software alle gespecificeerde taken correct uitvoert. Dit is een techniek die verantwoordelijk is voor het afzonderlijk uitvoeren van de tests van elk van de softwaremodules en vervolgens de verificatie op een uitgebreide manier uitvoeren om het doel te bereiken. Om een goede testfase correct uit te voeren, wordt geschat dat deze moet worden uitgevoerd door een andere programmeur dan de ontwikkelaar die deze heeft geprogrammeerd.
5. Documentatie: het verwijst naar alles met betrekking tot de documentatie die is gegenereerd bij de ontwikkeling van de software en bij het beheer van het project. Van modellering (UML), tests, diagrammen, technische handleidingen, gebruikershandleidingen, etc. Dit alles met het oog op eventuele bruikbaarheid, toekomstig onderhoud, correcties en uitbreidingen van het systeem.
6. Onderhoud: Door dit proces wordt de software onderhouden en verbeterd om ontdekte fouten en nieuwe vereisten te stoppen. Er wordt geschat dat ongeveer ⅔ van de computeringenieurs betrokken zijn bij onderhoud en een zeer klein deel van dit werk is gewijd aan het corrigeren van fouten.
Hardware
Het is een verzameling fysieke elementen (machines en circuits) die nauwelijks kunnen worden gewijzigd, in tegenstelling tot de software die kan worden aangepast om elke taak uit te voeren.
De hardware van een computer is opgebouwd uit verschillende elementen. De belangrijkste zijn:
- De kern van de computer: deze bestaat uit de CPU en het geheugen. De CPU is de centrale gegevensverwerkingseenheid die de besturingseenheid en de rekenkundige logische eenheid omvat.
- Controle-eenheid: het is verantwoordelijk voor de centrale beheerfunctie. Voer de interpretatie van de programma-instructies uit. Hij is verantwoordelijk voor het aangeven van de acties die in elk geval moeten worden uitgevoerd en wijst de taken toe aan de verschillende delen van de groep.
- Rekenkundig-logische eenheid: het is de plaats waar alle processen worden uitgevoerd, met behulp van de indicaties van de besturingseenheid. Voert wiskundige of logische relatiebewerkingen uit op de aangeleverde gegevens.
- Geheugen: dit is de plaats waar alle gegevens en programma's worden opgeslagen, geregistreerd en beschikbaar worden gesteld aan de centrale verwerkingseenheid (CPU).
Wat het geheugen betreft, het bestaat uit miljoenen kleine schakelingen die slechts twee fysieke soorten informatie onthouden, als de stroom passeert of niet. Elke elektrische impuls impliceert het onthouden van het cijfer 1 en de onderbreking van de stroom bepaalt het onthouden van een nul "0". Alle codering speelt in een binair systeem, dat kan worden geïllustreerd afhankelijk van het fysieke apparaat dat als model is genomen, op verschillende manieren open / gesloten, verbonden / losgekoppeld, 1/0. Het binaire systeem verschilt van het systeem dat normaal wordt gebruikt, namelijk decimaal of grondtal tien.
Er zijn twee soorten geheugen: ROM en RAM. ROM-geheugen, waarvan de initialen overeenkomen met de Engelse uitdrukking Read Only Memory, wat alleen-lezen geheugen betekent. Het kan niet worden gewijzigd, het is fysiek vooraf ingesteld door de fabrikant, het bevat de nodige programma's (opgenomen in de uitdrukking van het besturingssysteem) zodat de machine weet hoe te werken met de programma's en gegevens die worden geïntroduceerd en kan de talen van hoog niveau met machinetaal. RAM, het Engelse acroniem Random Access Memory, dat wil zeggen random access memory, is wat de gebruiker vrij kan gebruiken.
- Randapparatuur: dit zijn de elementen die deel uitmaken van het fysieke systeem en die aanvullende maar noodzakelijke functies vervullen.
Informatiemanagement
De interne structuur van de computer vervult de functie van het verwerken en bewaren van informatie. De gekoppelde randapparatuur biedt nog twee fasen die voorafgaan aan en volgen op de centrale fase. Informatie-invoer en -uitvoer worden geproduceerd via randapparatuur, daarom staan ze ook bekend onder de naam invoer- en uitvoerapparaten of I / O.
Bestudeer computergebruik
Deze wetenschappen zijn opgenomen in praktisch alle activiteiten van het dagelijks leven, dus het is erg belangrijk dat mensen deze tool leren gebruiken om te profiteren van de voordelen ervan en om de productiviteit en efficiëntie bij de uitgevoerde taken te verhogen. Voor jongeren moet communiceren via e-mail, het gebruik van een computer, werken, browsen of het uiten van ideeën op internet net zo natuurlijk zijn als lezen en schrijven.
Op dit moment stelt het bestuderen van dit type carrière iemand in staat zich te ontwikkelen in verschillende gebieden van de groeiende industrie. Dit beroep heeft zichzelf gevestigd als een beroep met meer eisen op de huidige arbeidsmarkt en dit is een groot voordeel voor het bedrijf dat betere kansen op werk biedt.
Een ander voordeel van je studie hangt samen met het aantal opties dat het met zich meebrengt. Heb je bijvoorbeeld plannen om professional te worden op het gebied van informatica, dan heb je de keuze om technicus of ingenieur te worden. In beide gevallen verdienen ze een goed salaris, het verschil zit in het soort functies en taken dat ze moeten vervullen.
Veel mensen geloven dat computergebruik alleen te maken heeft met zaken als technische ondersteuningsprogramma's of het runnen van een bedrijf; Maar de waarheid is dat tegenwoordig veel bedrijven, zo niet alle, verschillende informatietools gebruiken, bijvoorbeeld e-mail, boekhoudsystemen, en ook de behoefte hebben om hun eigen webpagina's te maken om hun producten op de markt te kunnen brengen.
Computertechniek
Computertechniek is een van de carrières met de meeste vacatures wereldwijd, dit komt door de behoeften van bedrijven in het huidige digitale tijdperk.
Deze carrière wordt op arbeidsniveau zeer gewaardeerd vanwege zijn bijdrage aan de ontwikkeling van de samenleving en het oplossend vermogen, verworven door deze professionals in de sector waartoe ze behoren.
Afgestudeerden van computerscholen en afgestudeerden van ingenieurs hebben de mogelijkheid om onmiddellijk en in een verscheidenheid aan bedrijven de arbeidsmarkt te betreden. Het werkterrein voor deze professionals is zeer breed en ze kunnen worden ingezet in economische, gezondheids-, communicatie-, onderwijs- en andere carrières die computertechnologie vereisen voor hun prestaties.
Computer cursussen
Het belangrijkste doel van de cursussen is om de gebruiker of student zijn angst voor computers te laten verliezen en vanaf nul te leren om er op een natuurlijke manier mee om te gaan. Over het algemeen zijn de belangrijkste aspecten bij het bestuderen van computergebruik de softwarepakketten die kunnen worden gebruikt, het besturingssysteem, hoe u op betrouwbare sites navigeert, leert hoe u een nieuw e-mailaccount opent, hoe u sociale netwerken beheert, onder andere volgens het geval zijn.
Cloud computing is de technologie die de opslag van informatie op internet en bestanden vergemakkelijkt en mogelijk maakt, zonder het risico te lopen dat er onvoldoende geheugencapaciteit van de computer of mobiele apparaten is.
Computers voor kinderen
Het maakt deel uit van ons leven en het leren ervan kan de ontwikkeling van bepaalde vaardigheden met betrekking tot aandacht, geheugen of coördinatie bij kinderen bevorderen. Het gebruik ervan is afhankelijk van de supervisie van een opgeleide, onderwijzende volwassene. Het moet duidelijk zijn dat het computergebruik van kinderen altijd moet worden begeleid door een getrainde volwassene om het nut ervan uit te leggen.
Door een computercursus te volgen, leert het kind het internet correct te gebruiken om onderzoek te doen, monografische documenten in Word te maken en af te drukken, PowerPoint-presentaties te maken voor tentoonstellingen op school en universiteit, en te presenteren met behulp van de presentatie.
