Het woord opsluiting wordt vaak gebruikt om de actie van opsluiten te beschrijven. Dit woord wordt gebruikt om te verwijzen naar het feit dat iemand op een plaats wordt opgesloten of opgesloten, waardoor hij wordt gescheiden van zijn vrijheid. In juridisch opzicht impliceert het een sanctie die is uitgevaardigd door een rechtbank, die de tijd vaststelt dat een opgesloten persoon op een daarvoor bestemde plaats moet blijven.
Over het algemeen zijn de plaatsen waar een persoon die een overtreding heeft begaan, opgesloten zitten in een gevangenis. Vrijheidsbeneming in verband met gevangenisstraf kan echter ook andere benaderingen omvatten, zo kan iemand bijvoorbeeld worden opgesloten om thuis te blijven zonder het voor een lange tijd te verlaten. Anderen zijn beperkt tot ballingschap, dat wil zeggen dat ze de plaats waar ze wonen moeten verlaten en nooit meer terugkeren.
Het is interessant om te vermelden dat opsluiting als straf ontstaat in de oudheid, waar mensen die onaanvaardbaar gedrag in de samenleving handhaafden vaak werden gestraft. Tegen die tijd was de strafmaatregel gebaseerd op ballingschap, die erin bestond de gestraften jarenlang uit zijn stad te verdrijven.
Het is belangrijk om te benadrukken dat deze term zich niet altijd binnen de scène van de wettelijk opgelegde sancties bevindt. Er zijn veel gewapende groepen die zich bezighouden met ontvoering van burgers met het doel van het losgeld. In dit geval is er een opsluiting voor het slachtoffer, aangezien het haar vrijheid en het ergste tegen haar wil wordt ontnomen.
Dieren kunnen ook worden blootgesteld aan opsluiting, wanneer ze uit hun natuurlijke omgeving worden gehaald om te worden opgesloten in dierentuinen of op bepaalde plaatsen die door de mens zijn voorbereid voor gevangenschap.
