De constructie gaat verder dan het concrete mentale proces dat bekend staat als ideevorming en het fysieke en sociale proces dat communicatie impliceert. Dat is de reden waarom sommige wetenschappen, zoals wiskunde, constructen als autonome objecten beschouwen, hoewel ze niet echt bestaan.
Voor de psychologie is een constructie een bipolaire beschrijvende categorie waarmee elk individu ervaringen en gegevens uit de werkelijkheid kan ordenen. Het construct kan worden opgevat als een hypothetische entiteit die moeilijk te definiëren is binnen het kader van een wetenschappelijke theorie.
Opgemerkt moet worden dat Our Mind abstract denken gebruikt om ideeën te ontwikkelen. Door abstractie maken we dus concepten die niet rechtstreeks overeenkomen met de werkelijkheid die we waarnemen. Op deze manier ontwerpen we geometrische principes, taalcodes of wetenschappelijke theorieën die een bepaald aspect verklaren van wat ons omringt. Al deze elementen zijn constructies, omdat ze door onze geest zijn opgebouwd uit hersenactiviteit.
Volgens Kelly's theorie van persoonlijke constructies heeft een persoon een reeks hulpmiddelen nodig om deze activiteit uit te voeren (bijvoorbeeld een kaart en een GPS). Anderzijds moet de te volgen route van tevoren worden gepland. In die zin geeft de persoon die trekking beoefent een betekenis aan wat hij vindt op het pad van mentale constructie dat hij eerder heeft uitgewerkt.
Dit voorbeeld is van toepassing op het leven zelf, omdat we op de een of andere manier handelen, afhankelijk van een reeks mentale constructies die beter of slechter zijn aangepast aan de werkelijke omstandigheden.
Op sociaal gebied komt dit concept voort uit de noodzaak om individuen te generaliseren of te classificeren, door gemeenschappelijke dingen of aspecten en kwaliteiten te groeperen op basis van hun overeenkomsten en verschillen. Ook de constructie wordt gevormd door groepen verschillen.
In het individuele domein vormen concepten en constructies complexe relaties tussen woorden en betekenissen, als het concept af is, is de constructie dat nooit, en dit omdat het in intieme eenheid is met de ervaring en betekenis van het onderwerp, iets dat de concept dat vanuit filosofisch perspectief verwijst naar de capaciteit en bruikbaarheid van het reeds gecreëerde idee.
