In wezen is het de noodzaak om obsceniteiten op te nemen in de gesprekken die een persoon kan voeren. Het kan worden veroorzaakt door de slijtage van neuronen, die op hun beurt worden veroorzaakt door een stressvolle levensstijl, het consumeren van voedsel met een hoog vetgehalte, gebrek aan rust 's nachts, veelvuldig roken en hypertensie; naast de omgeving waaraan een persoon kan worden blootgesteld, zoals het hebben van een moeder die hem in alle aspecten van zijn leven beïnvloedt of, integendeel, het kan een traumatische gebeurtenis zijn die lang geleden geleefd heeft.
Patiënten die de symptomen vertonen die overeenkomen met deze manie, hebben de neiging om snel een dialoog te voeren, zonder samenhang, gedachteloos en vasthoudend aan uitspraken die moeilijk vol te houden zijn. Tijdens gesprekken bevatten ze scheldwoorden zoals elke andere term, zelfs als deze gerelateerd is aan het onderwerp dat wordt besproken of niet. Het interessante van deze ziekte is dat het het slachtoffer niet altijd aanvalt, het komt alleen voor in gevallen van extreme angst of dat het het individu een zekere nervositeit oplegt; bijvoorbeeld tijdens een sollicitatiegesprek.
De diagnose kan alleen worden toegepast door een professional, via een gesprek met de patiënt, dus het wordt als fundamenteel klinisch beschouwd. Hoewel, zoals bij alle diagnoses, ziekten die verband kunnen houden met of een brede gelijkenis kunnen behouden met de behandelde, moeten worden uitgesloten en dat de aandoening dus kan worden geëvalueerd.
De behandeling bestaat uit het opnemen van de patiënt in een kliniek, waar de nodige zorg voor hun verbetering kan worden geboden, in combinatie met medicijnen die worden toegediend tijdens het optreden van symptomen, waardoor de hersenen terugkeren naar hun normale toestand. Als de situatie van de patiënt volledig is verbeterd en dit wordt opgemerkt door de artsen die voor hem verantwoordelijk zijn, kan hij worden ontslagen en thuis verder herstellen.
Voor preventie is het nodig alle externe oorzaken te ontwijken, zoals slaapgebrek, maaltijden overslaan, een stressvolle routine aanhouden, stimulerende middelen of psychotrope medicijnen gebruiken. Ook kan vroege opsporing van vergelijkbare aandoeningen helpen om coprolalomanie als de belangrijkste ziekte uit te sluiten.
