Corralito is de officiële naam van de economische maatregelen die eind 2001 in Argentinië zijn genomen door de minister van Economie, Domingo Cavallo, om een bankrun te stoppen, die een jaar van kracht bleef. De corralito bevroor bankrekeningen bijna volledig en verbood opnames van rekeningen in Amerikaanse dollars.
Het woord corralito is de kleine vorm van corral, wat "corral, dierenhok, omheining" betekent; Het verkleinwoord wordt gebruikt in de zin van "kleine behuizing" en ook "een speeltuin". Deze expressieve naam verwijst naar de beperkingen die de maatregel oplegt. De term is bedacht door de journalist Antonio Laje.
In 2001 bevond Argentinië zich midden in een crisis: zware schulden, een economie in volledige stagnatie (bijna drie jaar recessie), en de wisselkoers was wettelijk vastgelegd op één US dollar per Argentijnse peso, waardoor export niet concurrerend en de staat feitelijk beroofd van een onafhankelijk monetair beleid. Veel Argentijnen, maar vooral bedrijven, die bang waren voor een economische ineenstorting en mogelijk devaluatie, veranderden peso's in dollars en namen ze in grote hoeveelheden op bij banken, meestal overboekend naar buitenlandse rekeningen (kapitaalvlucht).
Om te voorkomen dat deze leegloop het banksysteem vernietigt, heeft de regering op 1 december 2001 alle bankrekeningen bevroren, aanvankelijk gedurende 90 dagen. Wekelijks werd slechts een klein bedrag aan contanten opgenomen (aanvankelijk 250 Argentijnse peso's, daarna 300), en alleen van rekeningen in peso's. Opnames van rekeningen in Amerikaanse dollars waren niet toegestaan, tenzij de eigenaar ermee instemde het geld in peso's om te zetten. Transacties met creditcards, debetkaarten, cheques en andere betaalmiddelen konden normaal worden uitgevoerd, maar het gebrek aan contant geld veroorzaakte tal van problemen voor het grote publiek en voor bedrijven.
Protest tegen banken in 2002. Op het grote bord staat "Overvallers - geef onze dollars terug".
De corralito zorgde meteen voor een tegenslag bij de regering. Nog meer mensen begonnen te proberen hun geld van de banken op te nemen, en velen vochten uiteindelijk voor de rechtbank voor hun recht op hun geld (en dat recht werd van tijd tot tijd verleend).
