Het is het vierentwintigste element in het periodiek systeem, met als teken Cr en zijn atoommassa 51,9961. De term die het bij naam draagt, is een afgeleide van het Griekse "chroma", een woord dat, vertaald in het Spaans, "kleur" betekent, vanwege de kleuren die kunnen worden opgemerkt, hebben ze hun componenten. Het is een metaal dat zeer goed bestand is tegen corrosie, hoewel de structuur enigszins broos is, is het geclassificeerd als overgangsmatig en heeft het een heldere grijsachtige kleur.
Het is een veelgebruikt materiaal in de metallurgie. Sommige van hun eigenschappen worden gebruikt als ingrediënten voor kleurstoffen en verven, omdat ze, zoals eerder vermeld, verschillende kleuren hebben in hun extensie.
In 1961 verkreeg de wetenschapper Johann Gottlob Lehmann een mineraal met een kenmerkende oranje kleur (crocoite). Jaren later was Louis Nicolas Vauquelin in staat om uit een monster van crocoite chroomoxide te maken. Evenzo, na een aantal jaren waarin de Vauquelin- techniek werd geperfectioneerd, werd het gebruikt als pigment in kleurmengsels, naast als additief voor staal. Volgens wetenschappelijke studies staat chroom bekend als een essentieel element in het milieu, maar het is niet precies bekend welke rol het speelt.
Het kan een factor zijn die de toestand van ‘glucosetolerant’ aan een wezen geeft, want als het afwezig is in het lichaam, veroorzaakt het intolerantie voor de bovengenoemde component. Het wordt niet als schadelijk voor de gezondheid beschouwd, aangezien het essentieel is, hoewel het in ingeblikte concentraties giftig kan zijn voor mensen. Het kan irritatie van de ogen, huid en slijmvliezen veroorzaken, maar ook kankerverwekkend zijn in niet-dodelijke doses. Volgens de WHO zit er 0,05 mg chroom in drinkwater.
