Het kruisbeeld is een drie - dimensionale afbeelding van Jezus Christus gekruisigd, dat is meestal de afbeelding van de kerk rooms-katholiek. Het kruis is een symbool van aanbidding dat al meer dan duizenden jaren in het christendom bestaat, zowel in de Egyptische, Babylonische als Assyrische culturen die deze vertegenwoordiging van de macht van de zoon van God in de wereld gebruikten en aanbaden. Het werd echter meer uit ijdelheid dan uit overtuiging gebruikt.
De crucifixen waren ook afbeeldingen van middeleeuwse kerken die boven de presbyteriaanse ingangen stonden. Een van de beroemdste crucifixen is die gevonden op de deur van Santa Sabina in Rome, uitgehouwen in ivoor, het toont Christus aan de handen en hielen genageld. In ieder geval toont het crucifix altijd het beeld van een levende en triomfantelijke Jezus Christus met horizontale armen, met of zonder doornenkroon. In de loop van de eeuwen werden oneindig veel ontwerpen van kruisbeelden uitgehouwen als een weergave van het heilige offer en ondanks dat sommige van hen behoorlijk opmerkelijke verschillen hebben, blijft de essentie en de betekenis ervan altijd hetzelfde.
Het kruis in de tijd van Christus was echter een doodstraf en geen symbool van overgave, de Romeinen stonden erom bekend hun gevangenen, slachtoffers en vijanden van de staat te kruisigen. Na de dood van Jezus kreeg dit een betekenis van respect en bewondering voor degenen die getuige waren van de dood van de zoon van God aan een martelpaal. Het aldus omzetten in het beeld dat de verering van een godheid vertegenwoordigde, op een openbare en plechtige manier. In de loop der jaren veranderde de grootte van deze om de gelovigen te symboliseren en te identificeren, gaande van immens groot en gebruikt als vlaggen naar kleinere en manipuleerbare maten voor degenen die hun aanbidding dichtbij wilden houden. Het crucifix blijft vandaag een van de symbolische objecten ter wereld waarmee christenen en niet-christenen hun aanbidding van de zoon van God bekrachtigen.
