Kubisme is een avant-gardistische trend die aan het begin van de 20e eeuw opkwam en werd opgericht door de kunstenaars Pablo Picasso en George Braque. Kubistische schilderkunst breekt met opmerkelijke esthetische schema's, onderdrukt perspectief en verdringt de werkelijkheid met geometrische figuren en rechte lijnen. De kubistische kunstbeweging maakte in die tijd plaats voor de ontwikkeling van nieuwe Europese stijlen. Kubisme kenmerkt zich door het gebruik van geometrische figuren, zoals kubussen, de driehoek en rechthoeken. Het woord kubisme komt van de Franse uitdrukking cubisme en werd voorgesteld door Louis Vauxcelles.
Geschiedenis van het kubisme
Inhoudsopgave
De kubistische schilderkunst bleef korte tijd in de kunstgeschiedenis, tot medio 1918, maar de betekenis ervan reikte veel verder dan omdat ze daaruit ontstonden nieuwe hedendaagse stijlen in heel Europa, zoals futurisme en dada., die werden geboren als mimetische trends. Naast deze stijlen waren ook bewegingen als het surrealisme en een groot deel van de stromingen die verband hielden met het modernisme doordrenkt van invloed.
De kubistische schilder probeert natuurlijke vormen te ontmantelen en te tonen door middel van geometrische vormen die breken met vlakken en lijnen. Deze meervoudige visie maakte het bijvoorbeeld mogelijk om een lichaam zowel van voren als van opzij vast te leggen, beide tegelijkertijd.
Stadia van het kubisme
Cezanian Cubism of Proto-Cubism
Het wordt op deze manier genoemd om de meester van de geproduceerde werken, Paul Cézanne, te eren. De overheersende stijlen voor deze fase waren het menselijk silhouet en natuurlijke landschappen. Deze fase wordt gekenmerkt door onderscheidende vormen, die werden teruggebracht tot puur geometrische figuren.
Analytisch kubisme
In deze fase van het kubisme is het schilderij praktisch monochroom in grijs en oker. In die tijd waren de kleuren niet echt belangrijk, maar de verschillende gezichtspunten en de geometrie. Daarnaast werden in het schilderij "de treden" meegenomen, bepaald als zachte onderbrekingen in de silhouetlijn. Ook werden de grote volumes opgedeeld in kleinere.
Synthetisch kubisme
Voor deze fase is een nieuwe stap ontstaan. Omdat er geen reden was om een envelop of een label in detail uit te geven, wordt alleen een patroon vastgelegd en geplakt, het is de methode genaamd papier collé, die is gemaakt door Braque en Picasso.
Hierin was het mogelijk om papier van elk soort materiaal, zoals rubber of mat, te verlijmen, dit is het moment waarop gewone materialen worden verwerkt en plaats maakt voor de geboorte van collage.
Het synthetisch kubisme kenmerkte zich door de uitwerking van een combinatie, die vertrekt vanuit gefragmenteerde figuratieve abstracties. Het werd gelijktijdig ontwikkeld door Braque, Picasso en Juan Gris.
Hier wordt de kleur sterker en de figuren veel esthetischer door de introductie van onderdelen zoals stukjes behang, stukjes krantenpapier, uitgesneden letters en luciferdoosjes.
Kenmerken van kubisme
Onder de meest opvallende kenmerken van kubistische kunst kunnen we vinden:
- Meervoudig perspectief: deze beweging is een daad van ongehoorzaamheid die begint tegen het traditionele standpunt in en stelt voor om een meervoudig perspectief te verlichten, dat de integriteit van de objecten symboliseert op een enkel en uniek vlak.
- Kleurbeheer: voor de kubistische schilder was de kracht van de kleuren van het fauvisme en het impressionisme van groot belang, die meer koos voor grijs-, bruin- en groentinten met zeer weinig helderheid. In de eerste fase van deze beweging viel op grote schaal een monochroom palet op, waaraan beetje bij beetje meer kleuren werden toegevoegd.
- Begin: het begin van de kubistische kunst wordt gegeven door het schilderij "De jonge dames van Avignon" van de schilder Pablo Picasso, maar degenen die als oprichters worden genoemd, zijn Cézanne en George Seurat. Sommige geleerden rekenen het belang van fotografie bij de verlossing van de schilderkunst en de noodzaak om loyaal te zijn aan de werkelijkheid.
- Einde van het kubisme: het einde van deze kunst situeert zich tegen het midden van het jaar 1919, de naoorlogse periode. Kubistische schilders begonnen verschillende esthetische paden, zoals abstractionisme of dadaïsme.
- Invallen in het kubisme: Kunstenaars uit andere bewegingen maakten tijdelijke invallen in het kubisme. Op deze manier was het een vrij bekende trend in de volgende kunstacademies.
Belangrijkste kunstenaars van het kubisme
Pablo Picasso
Hij was een Spaanse beeldhouwer en schilder, samen met Georges Braque de grondlegger van het kubisme. Een van Picasso's meest bekende schilderijen was "De jonge dames van Avignon", gemaakt in 1907.
Een ander belangrijk werk van deze kubistische schilder is "de vrouw die huilt" is een schilderij dat het gezicht symboliseert van een wanhopige vrouw, die huilt en lijdt, dit is een van de voorbeelden van puur kubisme en een van de schilderijen met meer historische belasting.
George Braque
Hij was een Franse schilder, kubistische maker en promotor, samen met Picasso. Zijn omvangrijke werken brachten hem door verschillende trends en stijlen, waardoor hij een van de grootste exponenten van de schilderkunst van die tijd werd.
Tot de meest opmerkelijke werken van Braque behoren: Huizen in L'Estaque en Vrouw met een mandoline.
John Gray
Hij was een Spaanse illustrator en schilder die zijn werk in Parijs verspreidde en die werd beschouwd als een van de meesters van de kubistische schilderkunst.
Zijn meest opmerkelijke werken waren het portret dat hij in 1912 van Pablo Picasso maakte en het werk met de naam Gitaar en fles.
Salvador Dali
Hij wordt beschouwd als de meest opvallende schilder van de Spaanse surrealistische trend. Na zijn dood liet hij een brede collectie werken achter en een nieuwe manier om kunst en esthetiek te begrijpen.
Deze kunstenaar had een aantal uitstekende werken waarin hij wordt aangetroffen (La jorneta, 1923 en de grote harlekijn en het flesje rum, 1925).
Fernand leger
Hij was een van de prominente kubistische schilders aan het begin van de 20e eeuw. Hij maakte verschillende zeer beroemde muurschilderingen, waaronder de Fernand Leger bimural, gelegen in de universiteitsstad Caracas (Venezuela) en de Mona Lisa met de sleutels, gemaakt in 1930.
Literair kubisme
Literair kubisme komt voort uit de schilderkunst en is genoemd naar een eenvoudige broederschap tussen kunstenaars aan beide kanten, en ook omdat er veel gelijkenis was tussen hun idealen van artistieke ontsnapping en abstractie.
De coripheans van de kubistische schilderkunst Apollinaire, Cendrars en Max Jacobs gingen hand in hand met de artistieke bekommernissen van Juan Gris, Picasso en Delaunay.
Innovatieve ontwikkelingen in de sociale wetenschappen, met name de theorieën van Sigmund Freud, hadden een enorme impact op de literaire kunst.
Op deze manier toonden de kubisten meer enthousiasme in het interne panorama van de persoon dan in de gebeurtenissen die plaatsvonden in het externe panorama van de neutrale wereld.
Kubistische sculptuur
In de kubistische sculptuur werden principes gehandhaafd die wezen op het gebruik van afvalmateriaal, waarbij technieken werden gebruikt die erg op collage leken, in plaats van altijd aan hetzelfde blok marmer of steen te werken.
Op deze manier evolueerde de "masslessness" -techniek, waardoor driedimensionale figuren met gaten en holtes op hun oppervlak werden ontwikkeld.
Het sculpturale kubisme heeft dezelfde harmonie en dezelfde doeleinden als het beeld, maar zijn activiteit bevindt zich in de derde dimensie.
De sculpturen worden gekenmerkt door de synchronisatie van de visie, door de doorsnijding van volumes, de nieuwe waardering van materialen, de ontleding van figuren; hier ontdekt de kunstenaar het gat als een sculpturaal stuk. Beelden als de vrouw die haar haren kamt, de gondelier en het staande naakt zijn voorbeelden van kubisme.
