Het op grote schaal fokken van konijnen, als een van de vele gebieden van veeteelt, wordt cunicula of cuniculture genoemd. Het gaat over de uitbuiting van kleine dierengemeenschappen, om te profiteren van alle voordelen die hun lichaam kan bieden, zoals hun vlees, vacht en ledematen (in dit geval, volgens bijgelovige gemeenschappen, zijn konijnenpoten beschouwd als geluksobjecten). Er moet echter worden vermeld dat niet de hele populatie konijnen hiervoor bestemd is, aangezien sommige worden gefokt en getraind als huisdieren of gezelschapsdieren.
Vanwege de aanzienlijke economische voordelen die de sector kan bieden, is er de afgelopen jaren een toename geweest in de aanwezigheid van konijnenboerderijen, waar de dieren de nodige hoeveelheid voer krijgen, naast de vitamines die ze nodig hebben om dit kan een groot formaat krijgen. De favoriete soort fokkers is de Oryctolagus cuniculus, algemeen bekend als het gewone konijn. Om de processen te versnellen, is het in sommige gevallen mogelijk om toevlucht te nemen tot het gebruik van bepaalde chemicaliën, om de groei van het dier veel sneller te laten verlopen, naast het geven van een onnatuurlijke grootte voor de soort.
Konijnen, volgens wat wordt onderhouden door de Internationale Unie voor het behoud van de natuur, is het konijn een van de meest opmerkelijke exotische soorten, maar schadelijk voor de natuur zelf, vanwege zijn constante gewoonte om gaten in de grond te graven, kenmerkend wat vrij opmerkelijk is als ze in het wild zijn en dat hun opname in de lijst heeft beïnvloed.
