Het dadaïsme is een artistieke beweging die in 1916 in Zürich, Zwitserland is ontstaan, dankzij het voorstel van Hugo Ball als alternatief voor mensen die zich vrij wilden uiten in een tijd waarin de vrijheid beperkt was door de oorlogen die Ze vonden plaats in die tijd, bovendien verzette het dadaïsme zich tegen artistieke conventies en werd het belachelijk gemaakt met kunstenaars van burgerlijke oorsprong en hun kunst.
Wat is dadaïsme
Inhoudsopgave
Het ligt in spontaniteit, het absurde en irrationele, en probeert daarmee te elimineren wat als logisch werd beschouwd. Het wordt beschouwd als een innovatief idee, aangezien de kunstenaars die deze praktijk promootten de taak kregen om revolutionaire gedachten en acties voor de samenleving van die tijd te promoten. In het begin stond het bekend als de anti-kunst, omdat zijn artistieke voorstellen bestaan uit het gebruik van onconventionele, zeldzame en ongebruikelijke materialen.
Kenmerken van het dadaïsme
Omdat het een inartistiek, antiliterair en bewegingsantipoëtisch middel is, heeft het de volgende kenmerken:
- Breek met traditionele en klassieke modellen.
- Vanguard-geest en protestgeest.
- Spontaniteit, improvisatie en artistieke oneerbiedigheid.
- Anarchisme en nihilisme.
- Zoek naar chaos en wanorde.
- Onlogische en irrationele inhoud.
- Ironisch, radicaal, destructief, agressief en pessimistisch karakter.
- Afkeer van oorlog en burgerlijke waarden.
- Afwijzing van nationalisme en materialisme.
- Kritiek op consumentisme en kapitalisme.
Geschiedenis van het dadaïsme
De historische context van het dadaïsme gaat terug tot het jaar 1916 toen deze beweging werd geboren, in een café in Zürich. Op deze plek verschenen zangers die gedichten mochten voordragen. Na het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog werd die stad een toevluchtsoord voor mensen uit heel Europa.
Op deze manier bracht hij mensen van verschillende scholen samen, zoals het Franse kubisme, het Duitse expressionisme en het Italiaanse futurisme. Opgemerkt moet worden dat dit geen rebelliebeweging was tegen een eerdere school, maar eerder een beweging die het concept van kunst in twijfel begon te trekken vóór de Eerste Wereldoorlog.
Deze beweging is ontstaan met de bedoeling alle systemen en codes die in de kunstwereld zijn gevestigd te vernietigen. Het is mogelijk om te bevestigen dat dit een antipoëtische, anti-artistieke en antillero-beweging was, aangezien ze de kunsten in twijfel trok. Een paar jaar na zijn verschijning verspreidde de beweging zich en bereikte de steden Barcelona, Berlijn, Keulen, New York en Parijs.
Beoefenaars van het dadaïsme verzetten zich volledig tegen al die artistieke, literaire en poëtische bewegingen, stellen het bestaan van dergelijke genres in vraag en stellen misschien zelfs vraagtekens bij het dadaïsme zelf, sommigen nemen het als levensstijl aan en weerleggen al die uitdrukkingen die worden beschouwd artistiek en als traditioneel beschouwd, in tegenstelling tot al deze dingen, stellen ze een vrij leven voor buiten de schema's opgelegd door de samenleving, plaatsmakend voor het huidige en spontane.
Na de oprichting van de Dada-beweging in Zürich, verspreidde het zich over de hele wereld, een van de steden die het verwelkomde was New York, waar het werd geïntroduceerd dankzij een reeks kunstenaars uit Europa die anti-kunst met zich meebrachten in werken zoals " Het naakt van een ladder af " van Marcel Duchamp of de schilderijen van Man Ray die aanleiding gaven tot de oprichting van het eerste Dada-tijdschrift genaamd "391" in 1915, waarin de innovatieve en revolutionaire ideeën die door de Dada kunst.
De invloed die het dadaïsme op de huidige kunst heeft gehad, is relevant, omdat kunst dankzij haar momenteel wordt beschouwd als een niet-gestandaardiseerde vrije praktijk, zonder regels die de kunstenaar beperken. Een van de belangrijkste nalatenschappen van de dada-beweging waren tijdschriften.
De belangrijkste literaire werken van het dadaïsme
- Marcel Duchamp - "Fountain" (1917).
- Hannah Höch - "Flight" (1931).
- Marcel Duchamp - «LHOOQ» (1919).
- Florine Stettheimer - "Kathedralen van Broadway" (1929).
- Hannah Höch - "Around a Reed Mouth" (1967).
Dada kunstgalerie
In 1917 werd de Dada-galerij ingehuldigd waarin Tristan Tzara aan het publiek de verschillende richtlijnen van deze nieuwe beweging blootlegde, die in de loop der jaren erin slaagde het te publiceren via de verschillende bijeenkomsten die in de kunst werden gehouden, in galerijen, maar ook via tijdschriften.
Veelgestelde vragen over het dadaïsme
Wie heeft het dadaïsme gecreëerd?
Tristan Tzara was de oprichter van het dadaïsme, dat op 16 april 1896 in Roemenië werd geboren. Hij werd een van de belangrijkste auteurs van de dada-beweging, samen met Jean Arp en Hugo Ball tijdens de Eerste Wereldoorlog.Wat is dadaïsme in de kunst?
Het was een anti-artistieke, anti-poëtische en anti-literaire beweging die een manier zocht om een einde te maken aan alle bestaande traditionele systemen op het gebied van kunst.Zijn uitdrukking was volkomen spontaan, absurd en irrationeel, in termen van Dada-beelden en schilderijen waren ze gewoon onsamenhangend en onbegrijpelijk.
Het ontbreken van regels en voorschriften maakte deze kunst tot een van de meest transgressieve in de kunstgeschiedenis.
Wat is dadaïsme in literatuur?
Het wordt gedefinieerd als een opeenvolging van woorden, geluiden en letters waarin het moeilijk is om logica te vinden, omdat het bij de creatie ervan woorden zijn die zijn verkregen uit knipsels uit tijdschriften en achter elkaar zijn geplaatst, er zijn ontelbare gedichten gemaakt, gewoon twijfelachtig, fantasie en verbeelding, drukt de dichter zich uit door het gebruik van ongebruikelijke materialen of het hanteren van voorheen niet mengbaar denkbare vlakken.Wie zijn de auteurs van het dadaïsme?
Er zijn auteurs die de geschiedenis in het dadaïsme hebben gemarkeerd, zoals:- Tristan tzara
- André Breton
- Elsa Von Freytag-Loringhoven
Hij wordt beschouwd als een van de grondleggers van het literaire dadaïsme.
In 1916 sloot hij zich aan bij de groep kunstenaars die in die tijd het dadaïsme ontwikkelden
Ze stond bekend als de dadaïstische barones en hoewel ze kunst studeerde in München, kwam de belangrijkste ontwikkeling van haar werk na 1913.
