Van het Latijnse "decrētum" is het inreisbesluit afkomstig, wat besluit, bevel of officiële straf betekent; "Decretum" komt van de neutrale vorm van het deelwoord van de stem "decernere", lexicaal samengesteld door het voorvoegsel "de" dat de richting op en neer aangeeft, plus het werkwoord "cernere" dat "onderscheid" betekent dat afkomstig is van een Indo-Europese wortel. Decreet kan worden gedefinieerd als de beslissing of resolutie van een president of staatshoofd, rechtbank, rechter of ander soort autoriteit, die communiceert over elke kwestie, kwestie of bedrijf. Deze beslissing is over het algemeen van toepassing op politieke en regeringsfiguren. Dat wil zeggen, in algemene zin is het die regel die wordt gedicteerd door een bepaalde autoriteitsfiguur, met een bepaald doel. Met nameEen decreet kan ook verwijzen naar alles wat de paus beveelt vóór een consultatie met de kardinalen.
Wanneer het over een decreet gaat, verwijst het vaak naar een bestuurshandeling die wordt geleid door de uitvoerende macht, met een normatieve regelgevingskwestie en een hiërarchie die lager is dan de wetten. Er zijn soorten decreten, zoals het koninklijk besluit, dat is goedgekeurd door de ministerraad en ondertekend door de koning van dat land. Aan de andere kant is er de besluitwet, de bepaling die de overheid in bepaalde omstandigheden of gelegenheden vaststelt.
In de oudheid ontstond het zogenaamde "onderschrijvingsbesluit", dat naar de penningmeesters werd gestuurd om ervoor te zorgen dat de items die volgens de bevelen van de koning werden betaald, op hun rekeningen werden opgenomen. Wanneer we vervolgens spreken over het 'Graciano-decreet', dat is geschreven met een beginhoofdletter, ook bekend onder de naam 'Concordance of the Disagreements of the Canons' of 'Harmony of the Discordant Canons', wordt er een toespeling gemaakt op het schrijven of het boek van het kerkelijk recht samengesteld door de Camaldolese juristische monnik en professor in de theologie van Bologna, Graciano of Franciscus Gracianus.
